Εκείνοι με το διαφορετικό βλέμμα

Για όλους εμάς ... που μας άλλαξαν τα γεγονότα ...

"Ο πόνος, έχει τον τρόπο του να σε αλλάζει. Σε κάνει να βλέπεις αλλιώς την ζωή και να κοιτάς κατάματα τους γύρω σου. Κάπως έτσι λοιπόν, εκείνοι που συνάντησαν στη ζωή τους πολλές απώλειες, πολύ θάνατο, συνεπώς και μοναξιά, χωρίς να το θέλουν, έγιναν πιο ανθεκτικοί από εμάς. Διαφορετικοί.
Ξέρουν, πως η στιγμή μετράει, αυτή γεννάει την αμέτρητη ευτυχία, αυτή και τις ανηφοριές. Κάθε ώρα είναι τώρα, κάθε συναίσθημα απόλυτο και οφείλεις να το καταθέτεις πριν χαθεί μαζί σου.

 


Σκέφτονται καθημερινά πόσο εύθραυστη είναι η ζωή και είναι σχεδόν μονίμως αφηρημένοι. Σέβονται κάθε τι ζωντανό. Ζητούν συγγνώμη, λένε ευχαριστώ και πάντα μα πάντα, το εννοούν. Ισως αργούν στις αντιδράσεις τους, αλλά μη τους παρεξηγήσεις. Είναι που κουβαλάνε πολλά χαμόγελα και όνειρά στις τρύπιες τσέπες τους.

Εκείνοι, είναι ταπεινοί. Διόλου εγωιστές, δεν θέλουν να προσβάλουν κανέναν, ούτε και να ενοχλούν. Δεν μιλάνε πολύ, προτιμούν να παρατηρουν τον κόσμο γύρω τους. Ντρέπονται και γελούν σα μικρά παιδιά. Τους αγαπούν όλους, αλλά εμπιστεύονται ελάχιστους και δεν κάνουν κακό σε κανέναν. 

Σήκωσαν πολλή πραγματικότητα στους ώμους τους και πλησιάζουν τον κόσμο με μια σκληρή ευαισθησία εξαιτίας αυτού του βάρους και μια ανεπιτήδευτη αυθεντικότητα. Παίρνουν πολύ προσωπικά τη βροχή, σαν τους ποιητές, για αυτό και δεν θα δεις ποτέ κανέναν τους να κρατά ομπρέλα... Δεν κουβαλάνε θυμό μέσα τους, ούτε κακία. Μια θλίψη μόνο, μια βαθιά θλίψη που προτιμούν να την αφήνουν να κοιμάται και αχνοφαίνεται μόνο στα μάτια τους, όταν χαμογελούν ακαταλαβίστικα και ανεξήγητα για σένα και για μένα, που δεν φορέσαμε ποτέ τα παπούτσια τους...

Δεν θα παραδεχτούν ποτέ πως πονάνε, γιατί γνωρίζουν πως ο ανθρώπινος πόνος δεν μοιράζεται, ούτε και μετριέται. Ούτε και θα παλέψουν για να τους αποδεχτείς, αφού η ίδια η ζωή τούς επέλεξε για να ξεχωρίζουν. Ίσως να είναι απότομοι και νευρικοί, απαιτητικοί ακόμα, αν σ' αγαπούν. Μα όλες τους οι αντιδράσεις είναι γνήσιες, γιατί στέκονται δίπλα σου στα ίσα, χωρίς καβάτζες.

Αν συναντήσεις έναν τέτοιο άνθρωπό ποτέ, μην ψαχουλέψεις την ψυχή του, αποδέξου τον κι αγάπησέ τον αν μπορείς. Αλλιώς, άφησέ τον να συνεχίσει το δρόμο του..."


Πηγή: http://enfo.gr/ar2660

Μπολόνια 2/2018

Το μυαλό ξεχνάει και επειδή θα ξαναπάω στην Μπολόνια κάποια μέρα, γράφω λίγες από τις αναμνήσεις μου για νά' χω να πορεύομαι την επόμενη φορά.

"Το ταξίδι, όπως και η αγάπη, εκφράζει μια απόπειρα να μετατρέψουμε το όνειρο σε πραγματικότητα."

Alain de Botton

Η επιλογή της πόλης Φλεβάρη μήνα μόνο τυχαία δεν ήταν! Έχει το μεγαλύτερο μεσαιωνικό ιστορικό κέντρο της Ευρώπης μετά τη Βενετία. Η Μπολόνια είναι γνωστή για τους πύργους της και τις στοές της (portici), που φτάνουν τα 38 χιλιόμετρα στο ιστορικό κέντρο και την κάνουν μοναδική πόλη στον κόσμο με το κέντρο να αποτελείται εξ ολοκλήρου από στοές, ανάμεσα στις οποίες περιλαμβάνεται η μακρύτερη στον κόσμο στοά του San Luca, μήκους 3,5 χιλιομέτρων και με 666 καμάρες! Επίσης είναι γνωστή για το πρώτο Πανεπιστήμιο στην Ευρώπη (1088), την κουζίνα της και ως προπύργιο της αριστεράς στην Ιταλία. https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CF%80%CE%BF%CE%BB%CF%8C%CE%BD%CE%B9%CE%B1

Το "ΚΤΕΛ" της Ryan μας πήγε με 50 ευρώ σε 2 ωρίτσες στον προορισμό μας, μπήκαμε σε πενταθέσιο ταξί , πληρώσαμε 22 ευρουδάκια για να πάμε στο κατάλυμά μας .

Ξεκινήσαμε με ένταση τη διαμονή μας καθώς η Ιταλίδα καθαρίστρια δεν είχε πάρει τα χάπια της τα πρωινά, δεν είχε πάει τουαλέτα τις 3 τελευταίες ημέρες και όσον αφορά το σεξ ... ουουου - σαν λύκος!!! (αν με πιάσουν οι κακίες μου ... και λίγα είπα!!!)

Ατελείωτο περπάτημα στην πόλη - κόσμημα, κεραμίδια, πύργοι παντού, ατελείωτες στοές, ξενάγηση με ιστορίες της πόλης και παντού ΤΕΧΝΗ καθώς πετύχαμε την Art City Bologna 2018!
 Highlights:

- Καθημερινό τάμα για στήλωση στο Neri (Via Saragozza, 81) για κεφέδες και παρελκόμενα ... σε αλμυρό και γλυκό!


- H Michela Gazziero εκπλήσσει ευχάριστα με τις δημιουργίες της (paper design)




- Γερμανοί street artists με κέφι μας τάισαν μπανάνες ...

  
- Palazzo dell' Archigimnasio  με τη μεσαιωνική πολύτιμη βιβλιοθήκη και τη σάλα Ανατομίας. Εντυπωσιακό το μαρμάρινο τραπεζοκρεββάτι όπου γίνονταν στο παρελθόν εγχειρήσεις μπροστά σε κοινό! ... πετύχαμε installation με ρομπότ ... οι ερμηνείες ήταν διαφορετικές ... ο καλλιτέχνης μας έδωσε εξηγήσεις!

- Via Pescherie Vecchie, ή αλλιώς το δρομάκι της Λένας στην Piazza Maggiore, με deli τυριά και αλλαντικά ... φυσικά και τα τιμήσαμε! Αν περπατήσει κανείς τριγύρω θα βρει ενδιαφέρουσες επιλογές για φαγητό και ποτό σε λογικές τιμές.




- Αποκαλύψεις εκ βαθέων ... ο έρωτας ήρθε ... απόλαυσέ το όσο κρατήσει ... κορμί αγαλματένιο, πλασμένο για αμαρτωλές ημέρες και νύχτες, πρόσωπο θεϊκό ... γιατί Θέμου πρέπει να γίνονται εξομολογήσεις την ώρα που θέλω να κοιμηθώ;;; Με δοκιμάζεις; Με κολάζεις; Μου μπαίνουν ιδέες ... και εκεί που αποσύρομαι ... αρχίζουν τα μερακλώματα!!! η μπύρα θα τελειώσει κάποτε ελπίζω ... ΘΕΛΩ ΝΑ ΚΟΙΜΗΘΩ! ΤΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΤΕ;;; Γείτονες ξενύχτηδες - αγόρια κολασμένα - κάντε ησυχία ... το κουδούνι μας προφανώς ΔΕΝ ανάβει το ΦΩΣ του διαδρόμου!   




- Μιλημένες πήγαμε για βιολογικές ντόπιες συνταγές στο La Svolta  και μετά για ποτάκια στη Via del Pratello, ένα πεζόδρομο που σφύζει από ζωή το βράδυ ... φτηνά ποτά, πολύ graffiti, νεολαία, ψεκασμένοι ... Tο "μεγάλο" και το "μεΓάλλο"... έχει διαφορά! Βαθιές ρυτίδες γέλιου μόλις προστέθηκαν ... mon ami, mon amour!


Φωτογραφία αριστερά ...
- Το καλυτερότερο κεντρικό μέρος για κολοκυθόσουπα μέσα σε ψωμί, διάφορα ευφάνταστα πιάτα, ηδονικές γεύσεις να χαριεντίζονται με τον ουρανίσκο σου, μπύρες από μικροζυθοποιϊες, καφέδες, διάφορα γλυκάπουσουτρέχουντασάλια - φέρτε κι άλλα παρακαλώ, στο PaPPaRe (στους Πύργους).


- Η καταπίεση έχει πολλές μορφές ... βαριά κουβέντα πάνω στο ζωγραφισμένο τραπέζι στην "Trattoria Trebbi" και φυσικά ΔΕΝ ανάβουμε τσιγάρο!!! χαχαχα ... και μόνο η ανάμνηση ...




- Χιόνια παντού, κρύο και γενναία απόφαση για να πάμε στο μοναστήρι San Luca - έχει λέει ωραία πανοραμική θέα της πόλης (άμα φτάσεις ...). Ο ανηφορικός δρόμος 45 μοιρών μας έκανε να θυμηθούμε ότι βρισιές και κακές λέξεις ξέραμε - κυρίες εμείς ... λέξη δεν είπαμε ... σκάσε και περπάτα ... σπαστικοί κυριακάτικοι τρέχτες ολούθε ... χωρίς ανάσα ... στάση για φωτογραφία και καλά ... η Κυριακάτικη λειτουργία λειτούργησε θεραπευτικά στο κορμί ...

- Ποτάκι το τελευταίο μας βράδυ στο ατμοσφαιρικό Camera Con Vista (στις 7 εκκλησιές - χωρίς ταμπέλα, δείτε τις φωτογραφίες στην ιστοσελίδα τους).

Αυτά προς το παρόν ... ώρα να μιλήσουμε για το επόμενο ταξίδι;;; Μήπως;

"Κάνε τη ζωή σου ένα όνειρο και το όνειρό σου πραγματικότητα."

Αντουάν ντε Σαιν-Εξπερύ