Εκείνοι με το διαφορετικό βλέμμα

Για όλους εμάς ... που μας άλλαξαν τα γεγονότα ...

"Ο πόνος, έχει τον τρόπο του να σε αλλάζει. Σε κάνει να βλέπεις αλλιώς την ζωή και να κοιτάς κατάματα τους γύρω σου. Κάπως έτσι λοιπόν, εκείνοι που συνάντησαν στη ζωή τους πολλές απώλειες, πολύ θάνατο, συνεπώς και μοναξιά, χωρίς να το θέλουν, έγιναν πιο ανθεκτικοί από εμάς. Διαφορετικοί.
Ξέρουν, πως η στιγμή μετράει, αυτή γεννάει την αμέτρητη ευτυχία, αυτή και τις ανηφοριές. Κάθε ώρα είναι τώρα, κάθε συναίσθημα απόλυτο και οφείλεις να το καταθέτεις πριν χαθεί μαζί σου.

 


Σκέφτονται καθημερινά πόσο εύθραυστη είναι η ζωή και είναι σχεδόν μονίμως αφηρημένοι. Σέβονται κάθε τι ζωντανό. Ζητούν συγγνώμη, λένε ευχαριστώ και πάντα μα πάντα, το εννοούν. Ισως αργούν στις αντιδράσεις τους, αλλά μη τους παρεξηγήσεις. Είναι που κουβαλάνε πολλά χαμόγελα και όνειρά στις τρύπιες τσέπες τους.

Εκείνοι, είναι ταπεινοί. Διόλου εγωιστές, δεν θέλουν να προσβάλουν κανέναν, ούτε και να ενοχλούν. Δεν μιλάνε πολύ, προτιμούν να παρατηρουν τον κόσμο γύρω τους. Ντρέπονται και γελούν σα μικρά παιδιά. Τους αγαπούν όλους, αλλά εμπιστεύονται ελάχιστους και δεν κάνουν κακό σε κανέναν. 

Σήκωσαν πολλή πραγματικότητα στους ώμους τους και πλησιάζουν τον κόσμο με μια σκληρή ευαισθησία εξαιτίας αυτού του βάρους και μια ανεπιτήδευτη αυθεντικότητα. Παίρνουν πολύ προσωπικά τη βροχή, σαν τους ποιητές, για αυτό και δεν θα δεις ποτέ κανέναν τους να κρατά ομπρέλα... Δεν κουβαλάνε θυμό μέσα τους, ούτε κακία. Μια θλίψη μόνο, μια βαθιά θλίψη που προτιμούν να την αφήνουν να κοιμάται και αχνοφαίνεται μόνο στα μάτια τους, όταν χαμογελούν ακαταλαβίστικα και ανεξήγητα για σένα και για μένα, που δεν φορέσαμε ποτέ τα παπούτσια τους...

Δεν θα παραδεχτούν ποτέ πως πονάνε, γιατί γνωρίζουν πως ο ανθρώπινος πόνος δεν μοιράζεται, ούτε και μετριέται. Ούτε και θα παλέψουν για να τους αποδεχτείς, αφού η ίδια η ζωή τούς επέλεξε για να ξεχωρίζουν. Ίσως να είναι απότομοι και νευρικοί, απαιτητικοί ακόμα, αν σ' αγαπούν. Μα όλες τους οι αντιδράσεις είναι γνήσιες, γιατί στέκονται δίπλα σου στα ίσα, χωρίς καβάτζες.

Αν συναντήσεις έναν τέτοιο άνθρωπό ποτέ, μην ψαχουλέψεις την ψυχή του, αποδέξου τον κι αγάπησέ τον αν μπορείς. Αλλιώς, άφησέ τον να συνεχίσει το δρόμο του..."


Πηγή: http://enfo.gr/ar2660

Μπολόνια 2/2018

Το μυαλό ξεχνάει και επειδή θα ξαναπάω στην Μπολόνια κάποια μέρα, γράφω λίγες από τις αναμνήσεις μου για νά' χω να πορεύομαι την επόμενη φορά.

"Το ταξίδι, όπως και η αγάπη, εκφράζει μια απόπειρα να μετατρέψουμε το όνειρο σε πραγματικότητα."

Alain de Botton

Η επιλογή της πόλης Φλεβάρη μήνα μόνο τυχαία δεν ήταν! Έχει το μεγαλύτερο μεσαιωνικό ιστορικό κέντρο της Ευρώπης μετά τη Βενετία. Η Μπολόνια είναι γνωστή για τους πύργους της και τις στοές της (portici), που φτάνουν τα 38 χιλιόμετρα στο ιστορικό κέντρο και την κάνουν μοναδική πόλη στον κόσμο με το κέντρο να αποτελείται εξ ολοκλήρου από στοές, ανάμεσα στις οποίες περιλαμβάνεται η μακρύτερη στον κόσμο στοά του San Luca, μήκους 3,5 χιλιομέτρων και με 666 καμάρες! Επίσης είναι γνωστή για το πρώτο Πανεπιστήμιο στην Ευρώπη (1088), την κουζίνα της και ως προπύργιο της αριστεράς στην Ιταλία. https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CF%80%CE%BF%CE%BB%CF%8C%CE%BD%CE%B9%CE%B1

Το "ΚΤΕΛ" της Ryan μας πήγε με 50 ευρώ σε 2 ωρίτσες στον προορισμό μας, μπήκαμε σε πενταθέσιο ταξί , πληρώσαμε 22 ευρουδάκια για να πάμε στο κατάλυμά μας .

Ξεκινήσαμε με ένταση τη διαμονή μας καθώς η Ιταλίδα καθαρίστρια δεν είχε πάρει τα χάπια της τα πρωινά, δεν είχε πάει τουαλέτα τις 3 τελευταίες ημέρες και όσον αφορά το σεξ ... ουουου - σαν λύκος!!! (αν με πιάσουν οι κακίες μου ... και λίγα είπα!!!)

Ατελείωτο περπάτημα στην πόλη - κόσμημα, κεραμίδια, πύργοι παντού, ατελείωτες στοές, ξενάγηση με ιστορίες της πόλης και παντού ΤΕΧΝΗ καθώς πετύχαμε την Art City Bologna 2018!
 Highlights:

- Καθημερινό τάμα για στήλωση στο Neri (Via Saragozza, 81) για κεφέδες και παρελκόμενα ... σε αλμυρό και γλυκό!


- H Michela Gazziero εκπλήσσει ευχάριστα με τις δημιουργίες της (paper design)




- Γερμανοί street artists με κέφι μας τάισαν μπανάνες ...

  
- Palazzo dell' Archigimnasio  με τη μεσαιωνική πολύτιμη βιβλιοθήκη και τη σάλα Ανατομίας. Εντυπωσιακό το μαρμάρινο τραπεζοκρεββάτι όπου γίνονταν στο παρελθόν εγχειρήσεις μπροστά σε κοινό! ... πετύχαμε installation με ρομπότ ... οι ερμηνείες ήταν διαφορετικές ... ο καλλιτέχνης μας έδωσε εξηγήσεις!

- Via Pescherie Vecchie, ή αλλιώς το δρομάκι της Λένας στην Piazza Maggiore, με deli τυριά και αλλαντικά ... φυσικά και τα τιμήσαμε! Αν περπατήσει κανείς τριγύρω θα βρει ενδιαφέρουσες επιλογές για φαγητό και ποτό σε λογικές τιμές.




- Αποκαλύψεις εκ βαθέων ... ο έρωτας ήρθε ... απόλαυσέ το όσο κρατήσει ... κορμί αγαλματένιο, πλασμένο για αμαρτωλές ημέρες και νύχτες, πρόσωπο θεϊκό ... γιατί Θέμου πρέπει να γίνονται εξομολογήσεις την ώρα που θέλω να κοιμηθώ;;; Με δοκιμάζεις; Με κολάζεις; Μου μπαίνουν ιδέες ... και εκεί που αποσύρομαι ... αρχίζουν τα μερακλώματα!!! η μπύρα θα τελειώσει κάποτε ελπίζω ... ΘΕΛΩ ΝΑ ΚΟΙΜΗΘΩ! ΤΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΤΕ;;; Γείτονες ξενύχτηδες - αγόρια κολασμένα - κάντε ησυχία ... το κουδούνι μας προφανώς ΔΕΝ ανάβει το ΦΩΣ του διαδρόμου!   




- Μιλημένες πήγαμε για βιολογικές ντόπιες συνταγές στο La Svolta  και μετά για ποτάκια στη Via del Pratello, ένα πεζόδρομο που σφύζει από ζωή το βράδυ ... φτηνά ποτά, πολύ graffiti, νεολαία, ψεκασμένοι ... Tο "μεγάλο" και το "μεΓάλλο"... έχει διαφορά! Βαθιές ρυτίδες γέλιου μόλις προστέθηκαν ... mon ami, mon amour!


Φωτογραφία αριστερά ...
- Το καλυτερότερο κεντρικό μέρος για κολοκυθόσουπα μέσα σε ψωμί, διάφορα ευφάνταστα πιάτα, ηδονικές γεύσεις να χαριεντίζονται με τον ουρανίσκο σου, μπύρες από μικροζυθοποιϊες, καφέδες, διάφορα γλυκάπουσουτρέχουντασάλια - φέρτε κι άλλα παρακαλώ, στο PaPPaRe (στους Πύργους).


- Η καταπίεση έχει πολλές μορφές ... βαριά κουβέντα πάνω στο ζωγραφισμένο τραπέζι στην "Trattoria Trebbi" και φυσικά ΔΕΝ ανάβουμε τσιγάρο!!! χαχαχα ... και μόνο η ανάμνηση ...




- Χιόνια παντού, κρύο και γενναία απόφαση για να πάμε στο μοναστήρι San Luca - έχει λέει ωραία πανοραμική θέα της πόλης (άμα φτάσεις ...). Ο ανηφορικός δρόμος 45 μοιρών μας έκανε να θυμηθούμε ότι βρισιές και κακές λέξεις ξέραμε - κυρίες εμείς ... λέξη δεν είπαμε ... σκάσε και περπάτα ... σπαστικοί κυριακάτικοι τρέχτες ολούθε ... χωρίς ανάσα ... στάση για φωτογραφία και καλά ... η Κυριακάτικη λειτουργία λειτούργησε θεραπευτικά στο κορμί ...

- Ποτάκι το τελευταίο μας βράδυ στο ατμοσφαιρικό Camera Con Vista (στις 7 εκκλησιές - χωρίς ταμπέλα, δείτε τις φωτογραφίες στην ιστοσελίδα τους).

Αυτά προς το παρόν ... ώρα να μιλήσουμε για το επόμενο ταξίδι;;; Μήπως;

"Κάνε τη ζωή σου ένα όνειρο και το όνειρό σου πραγματικότητα."

Αντουάν ντε Σαιν-Εξπερύ

Χανιά - Ιούλιος 2017

Μας φιλοξένησαν, μας πήγαν στις αγαπημένες τους παραλίες, μας τάϊσαν στα καλύτερα, μας κοίμησαν στο υπέροχο Χανιώτικο ψηλοτάβανο νεοκλασικό τους.
Η παρέα; 6 γυναίκες και ο Στέλιος - σα μαθητική εκδρομή με τον οδηγό της.

Γέλια ατελείωτα σε σημείο να μη θυμάσαι γιατί γελάς.
Πειράγματα. Κουβέντες με νόημα. Λόγια χωρίς νόημα.
Ματιές. Σιωπές και ένα αυτοσχέδιο live με κοινό. Τραγούδια με ξεχασμένες λέξεις ...
Αναμνήσεις από μια φωνή που μου λείπει πολύ (άουτς - αυτό πόνεσε).
Η αύρα του καλοκαιριού μας τυλίγει.
Τα ουρί του παραδείσου τριγυρνούν ελεύθερα.
Ο νους ταξιδεύει ...
Έρευνες για την εξυπνάδα προκαλούν αμφιβολίες ...
Μπιτσόμπαρα με ροκιές. Δε θες να φύγεις - ελάτε τον Οκτώβρη να με μαζέψετε.

Ποτίζω το δυόσμο κι ο λογισμός μου τρέχει ...

Σωσωρίδες

Παραλία Σωσωρίδες: alternative κατάσταση για μυημένους και ησυχία, με ντουσάκι, καμπίνα και εξαιρετικό ταβερνάκι (πριν από το φασαριόζικο Μαράθι - ίδιος κόλπος όμως). Ξαπλώστρα παίζεται αν θα βρεις.

Aptera Beach Bar

Άπτερα - Χαβάη 5-0

Παραλία Aptera Beach Resort: η προτίμησή μου. Άπλα, καθαριότητα, δωρεάν ξαπλώστρες, ΠΟΛΥ ΚΑΛΟΣ καφές, τουαλέτες πεντακάθαρες με λουξ προϊόντα και φαγάκι που οπτικά φαινόταν γευστικότατο. Αν φυσάει βοριαδάκι το τοπίο θυμίζει Χαβάη 5-0.

Φαλάσαρνα

Παραλία Φαλάσαρνα: ναι, ναι, η γνωστή παραλία που ο κάθε τουρίστας πάει για το τάμα του. Μυστικό: πάρκαρε το αυτοκίνητό σου κάτω στο free parking του Εν Πλω και μετά έχεις 2 επιλογές στα δεξιά σου. Ή θα καθίσεις στις ξαπλώστρες με το πιο αναπαυτικό στρώμα (ίδιο με το ανώστρωμα της Cocomat) και θα παραγγείλεις ότι θες ή θα περπατήσεις στην επόμενη παραλία - την ήσυχη. Λεπτομέρεια: δεξιά από τις ξαπλώστρες έχεις δίχτυ προστασίας από τη γνωστή σ' αυτόν τον τόπο αμμοθύελα που σε ραπίζει ανελέητα.
Φαγητό: στην επιστροφή από τα Φαλάσαρνα προς Χανιά στρίψε στην Καλυβιανή και δοκίμασε ότι έχει ο κατάλογος στην ταβέρνα "Γραμβούσα".  ΌΛΑ είναι πεντανόστιμα!

Κριός

Παραλία Κριός (περιοχή Παλαιοχώρα): Χαλαρά. Ξαπλώστρες, κορίτσια σερβίρουν ότι θες με χάρη και χαμόγελο, βαριέσαι να φύγεις, τρως σουβλάκια, σαλάτα, μπυρίτσα από την καντίνα.
Συμβουλή: στο πήγαινε ή στο έλα κάνε στάση στον Κάνδανος να φας Σφακιανές πίτες με μέλι στο καφενείο.

Sunset (Γαλλίδα)

Παραλία Γαλλίδας προς Σταυρό

Η παραλία της Γαλλίδας (ακολουθείς τις ταμπέλες για τον Σταυρό και ρωτάς - αν είσαι τυχερός θα τη βρεις). Η παραλία ΔΕΝ είναι στις TOP όμως η κάπως δύστροπη Γαλλίδα έχει φτιάξει κατάσταση. Μεγάλα ξύλινα τραπέζια υπό σκιάν, μουσικούλα και mix&match άπαιχτο φαγάκι.  
Sunset λέγεται το μπιτσόμπαρο. Διαβάστε κριτικές για το προσωπικό για να μη σας κακοφανεί η ιδιότροπη εξυπηρέτηση. Πηγαίντε με τα νερά τους για να περάσετε καλά.

Τα ΚΑΛΥΤΕΡΑ- υπολόγισε μια μέρα μεγάάάάάάλη:

Rockas beach bar - καλλίγραμμες Σκανδιναβές τουρίστριες

Rockas Beach Bar (σύνορα Χανιά-Ρέθυμνο πριν το σημείο που στρίβεις για την Επισκοπή). Για εκλεκτούς. Μπανάκι, χαλάρωση με μουσική, καφέ, μπυρίτσα όχι φαγητό - θα πάτε αλλού συστημένοι.

Μετά οδηγείτε προς το πανέμορφο χωριό Επισκοπή (χωριό Βαρδινογιάννη) και οδηγώντας παραπέρα φτάνετε στην Αργυρούπολη. Νερά, καταρράκτες, πλατάνια, τσίκνα από τα αντικριστά κρέατα, πέστροφες σε ενυδρεία - ούτε εδώ ΔΕΝ τρώτε!

Αργυρούπολη

Αργυρούπολη - τουρίστριες

Βολτάρετε, απολαμβάνετε το όλο σκηνικό και ξελιγωμένοι πλέον οδηγείτε προς τον απόλυτο γαστριμαρικό προορισμό, έχοντας ήδη κλεισμένο τραπέζι!

Η σαλάτα των 55 υλικών του Γιώργη

"Ο κήπος της Αρκούδαινας" ή ¨Παράδεισος της γεύσης" για την παρέα μου είναι προορισμός από μόνος του. Αφήστε το Γιώργη - τον χαρισματικό ιδιοκτήτη - να σας παρουσιάσει τα πιάτα του. Αν παραφάτε ή παραπιείτε ξαπλώστε στα στρωμένα κρεβάτια της αυλής.

Σημείωση: Παντού μα παντού έχει ξαπλώστρες, ντους και καμπίνα για να αλλάξεις το μαγιό σου.

Αφιερωμένο στην Ανδριάνα, τη Λένα, την Έφη, την Μάρθα και τη Δέσποινα.

Πληροφορίες για Χανιά - Εκδρομές: https://aplesstigmes.blogspot.gr/2015/06/blog-post_9.html  
Πληροφορίες για Χανιά - έξοδος: https://aplesstigmes.blogspot.gr/2015/07/blog-post_24.html

Salvatores Dei (Νίκος Καζαντζάκης)

Νίκος Καζαντζάκης
Ασκητική (Salvatores Dei  ο αρχικός τίτλος)
 

Πρόλογος

Ερχόμαστε από μια σκοτεινή άβυσσο.
Καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο.
Το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή.
Ευτύς ως γεννηθούμε, αρχίζει κι η επιστροφή. Ταυτόχρονα με το ξεκίνημα κι ο γυρισμός. Κάθε στιγμή πεθαίνουμε. Γι' αυτό πολλοί διαλάλησαν: Σκοπός της ζωής είναι ο θάνατος.
Μα κι ευτύς ως γεννηθούμε, αρχίζει κι η προσπάθεια να δημιουργήσουμε, να συνθέσουμε, να κάμουμε την ύλη ζωή. Κάθε στιγμή γεννιούμαστε. Γι' αυτό πολλοί διαλάλησαν: Σκοπός της εφήμερης ζωής είναι η αθανασία.
Στα πρόσκαιρα ζωντανά σώματα τα δυο τούτα ρέματα παλεύουν:
   α) ο ανήφορος, προς τη σύνθεση, προς τη ζωή, προς την αθανασία.
   β) ο κατήφορος, προς την αποσύνθεση, προς την ύλη, προς το θάνατο.
Και τα δυο ρέματα πηγάζουν από τα έγκατα της αρχέγονης ουσίας. Στην αρχή η ζωή ξαφνιάζει, σαν παράνομη φαίνεται, σαν παρά φύση, σαν εφήμερη αντίδραση στις σκοτεινές αιώνιες πηγές, μα βαθύτερα νιώθουμε: η Ζωή είναι κι αυτή άναρχη, ακατάλυτη φόρα του Σύμπαντου.
Αλλιώς, πούθε η περανθρώπινη δύναμη που μας σφεντονίζει από το αγέννητο στο γεννητό και μας γκαρδιώνει. φυτά, ζώα, ανθρώπους, στον αγώνα; Και τα δυο αντίδρομα ρέματα είναι άγια. Χρέος μας λοιπόν να συλλάβουμε τ' όραμα που χωράει κι εναρμονίζει τις δυο τεράστιες τούτες άναρχες, ακατάλυτες Ορμές και με τ' όραμα τούτο να ρυθμίσουμε το στοχασμό μας και την πράξη.

Τελευταία ανάσα του σκύλου

Πριν λίγες μέρες πέθανε η Φρύνη μας από γηρατειά. Ένα χαρούμενο σκυλί που έφτασε τα 14,5 χρόνια. Άφησε την τελευταία της πνοή στην αγκαλιά μου. Νιώθεις ότι ξαφνικά το σπίτι αδειάζει.

Μπαίνεις μέσα στο σπίτι και το μαλλιαρό άσπρο σκυλί έρχεται να σε καλωσορίσει κουνώντας την ουρά του.
Κάθεσαι να φας και έρχεται να σου κάνει παρέα, ελπίζοντας ότι θα σου πέσει κανένας μεζές.
Διαβάζεις, δουλεύεις στον υπολογιστή, βλέπεις τηλεόραση και η Φρύνη ακουμπάει το κεφαλάκι της στο πόδι σου.
Σε σκουντάει με τη μουσούδα της για να τη χαϊδέψεις.
Σε κοιτάει στα μάτια προσπαθώντας να αποκωδικοποιήσει τις εκφράσεις σου. Είναι πρόθυμη να σε ευχαριστήσει. Σε ακούει και σε υπακούει.

Όλα γίναν παρελθόν. Πάω να βγάλω τα παπούτσια μου. Δεν έχω σκύλο να πάω βόλτα. Πρέπει να αλλάξω συνήθειες μετά από 14 χρόνια.

Το κενό περίεργο. Το πένθος κάνει κύκλους. Εκεί που είσαι καλά ξαφνικά μαυρίζεις. Οι εικόνες έρχονται απρόσκλητες, σκληρές, βασανιστικές. Προσπαθείς να σκέφτεσαι θετικά αλλά δεν... (είναι η ώρα που βάζεις το κλειδί στην πόρτα, είναι η ώρα που κάθεσαι, είναι η ώρα που θα πεις μια καληνύχτα λιγότερη).

Κάποιος στην οικογένεια πιστεύει στον Παράδεισο ... μάλλον θα γίνουν συναντήσεις κορυφής εκεί πάνω.

Απλές στιγμές ζωής: Tι να θυμάστε όταν όλα πάνε στραβά!

Απλές στιγμές ζωής: Tι να θυμάστε όταν όλα πάνε στραβά!: Δεν υπάρχουν μέρες που όλα μα όλα σας πηγαίνουν στραβά? Και σας πιάνει απελπισία και φόβος και μιζέρια...  Στους περισσότερους από εμά...

Απλές στιγμές ζωής: Ιδέες για Πασχαλινά αυγά

Απλές στιγμές ζωής: Ιδέες για Πασχαλινά αυγά: Δεν υπάρχει μόνο ένας τρόπος για να βάψεις ή να διακοσμήσεις τα πασχαλινά αυγά. Ο καθένας ανάλογα με το γούστο και την κουλτούρα του μπορε...

Καλαισθησία - μια σαγιονάρα δρόμος

Η διαφορά ανάμεσα στην καλοντυμένη και την κακοντυμένη είναι μια σαγιονάρα δρόμος. Η καλοντυμένη απλά πολύ απλά δεν καταδέχεται να την φορέσει.
 

No 1: Το θέμα του «βολικού». Μια καλοντυμένη δεν μπερδεύει το βολικό με το άχαρο. Συνδυάζει την πρακτικότητα της άνεσης ενός ρούχου με την κομψότητα του ψαγμένου πατρόν. Ακόμα κι αν φορέσει μια φαρδιά παντελόνα -ένα ρούχο εξόχως αεράτο και άνετο, αλλά σχετικά αδιάφορο και χωρίς χαρακτήρα-, θα φροντίσει να προσθέσει τα σωστά αξεσουάρ για να διώξει την ουδετερότητά του. Μια ζώνη ή φαντεζί σανδάλια, για παράδειγμα.

Νο2: Μια καλοντυμένη δε θα βγει με flip-flop στο δρόμο, ούτε με τις επώνυμες παντόφλες του κολυμβητή, που είναι πλέον η μεγαλύτερη λαίλαπα σε παπούτσι, για το καλοκαίρι. Θα αντισταθεί. Θα συνεχίσει να φοράει τις σαγιονάρες στην παραλία ή στην πισίνα (κάποιες ιέρειες του στυλ ούτε εκεί δεν τις φοράνε) και τα όμορφα δετά σανδάλια της ή τα flat παραδεισένια mule της σε κάποια μη επίσημη έξοδό της για ποτό.

Νο3: Οι φόρμες της γυμναστικής δε μένουν πια εδώ. Οι φόρμες της γυμναστικής (αν δεν είσαι πράγματι αθλητικός τύπος) μένουν στο συρτάρι με τις φόρμες και επιστρατεύονται μόνο για την ώρα της εξάσκησης. Αν δεν είσαι αθλητικός τύπος απλά κρέμονται σα ξένο ρούχο επάνω σου. Ποτέ άλλοτε, όσο κι αν οι τάσεις «χτυπιούνται» για το αντίθετο, φέτος. Για τις πετσετέ φόρμες δε, αυτές με την καμπάνα, ας μη μιλήσουμε καλύτερα. Αυτές έπρεπε να μείνουν για πάντα πετσέτες και να μη γίνουν ποτέ φόρμες. Μέγα λάθος.

Νο4: Τα σκισμένα τζιν. Τι τα έχει βρει κι αυτά τα τζιν; Τι άσχημο παιγνίδι τους έπαιξε η μοίρα; Να «κακοποιηθούν» και στη συνέχεια να δοξαστούν. Κάτι σαν την αγιοποίηση των μαρτύρων. Κρίμα, κρίμα, κρίμα. Κρίμα για αυτά τα τζιν, αλλά κρίμα και για τη γυναίκα που τα φοράει. Η κομψότητα δακρύζει όταν τα αντικρίζει.

Νο5: Η τελευταία λέξη της μόδας, πόσο «τελευταία» μπορεί να είναι; Τόσο, που να μην ασχολείται κανείς μαζί της. Η τελευταία λέξη της μόδας, σε οτιδήποτε, αξεσουάρ ή ρούχο, κρύβει τόσους κινδύνους όσο και ένα βάζο μαγιονέζας με όλα της τα λιπαρά, εάν καταναλωθεί μεμιάς. Καμία καλοντυμένη δε φοράει το «απόλυτο trend». Καμία. Κι ο λόγος είναι προφανής: η καλοντυμένη είναι αρκετά μπροστά για να φορέσει κάτι «τελευταίο» που φοράνε όλες.

 Νο6: Αχ, αυτά τα κολάν. Έχουν κατακλύσει το σύμπαν των ενημερωμένων και μη γυναικών, γύρω από τα θέματα της μόδας. Ειδικά, αυτών των τελευταίων. Των μη ενημερωμένων. Η πρακτικότητα και η ευκολία έχουν νικήσει κατά κράτος την αισθητική και την εικόνα. Ωραία τα κολάν, δε λέμε, αλλά ακόμα καλύτερα εάν συνδυάζονται περίτεχνα, με νου και φαντασία. Δηλαδή η εξίσωση κολάν+T-Shirt+αθλητικά=εμφάνιση πας παντού είναι εσφαλμένη.

Νο7: Η απλότητα και το μίνιμαλ μπορεί να είναι το ζητούμενο για τη σύγχρονη γυναίκα, αλλά η απουσία κοσμημάτων και αξεσουάρ μαρτυρούν απουσία προσωπικού γούστου και άποψης. Κι εδώ, στο σημείο αυτό, βγαίνει στη σκηνή η καλοντυμένη, η οποία έχει ισορροπήσει, με άνεση και μαεστρία, ανάμεσα στο ελλειπτικό στυλ ντυσίματος και στο υπερβατικό στυλ λεπτομερειών, ορίζοντας το φίνο. Αυτό που κάνει αντρικά κι γυναικεία κεφάλια να γυρίζουν στο πέρασμά της. 

Πηγή 

Ο Παιδοκράτορας - Ποιος βάζει τα όρια;

Η παρακάτω ιστορία είναι πραγματική, συμβαίνει σε πολλές οικογένειες που δεν μπαίνουν όρια από τους ενήλικες, τα παιδιά μετατρέπονται σε δυνάστες με αποτέλεσμα οι μεν γονείς να βρίσκονται σε μόνιμη άμυνα τα δε παιδιά να κάνουν ότι θέλουν.


Ο Γ. ήταν ένα μικρό χαριτωμένο 3χρονο αγοράκι.
Ήταν το πρώτο εγγόνι και των δυο γονεϊκών οικογενειών. Ότι επιθυμούσε ο Γ. γινόταν, μερικές φορές πριν καν εκφράσει την επιθυμία του. Έτσι έχτιζε την "επιχείρησή" του μεθοδικά. Ξαφνικά μέσα σε αυτό το περιβάλλον έρχεται ο συνέταιρος, ο μικρός αδελφούλης του Γ.. Μέχρι να περπατήσει ο μικρός, όλα καλά. Με τα πρώτα βήματά του όμως ο Γ. αποφασίζει πως δε γίνεται να χάσει το 50 % της "επιχείρησης".

Άρχισε λοιπόν να δοκιμάζει διάφορες μεθόδους, όπως να ξυπνάει στις 3 το πρωί και να κλαίει χωρίς λόγο. Έτρεχαν οι γονείς πανικόβλητοι... Του άρεσε αυτό και το έκανε συνήθεια. Σταμάτησε να τρώει όλα τα φαγητά και οι δύο γιαγιάδες άρχισαν τον συναγωνισμό για το καλύτερο φαγητό. Με αυτά και με τ' άλλα κατάφερε να βάλει τα όριά του. Όλα λειτουργούσαν ρολόι γι' αυτόν αλλά εφιαλτικά για όλους τους άλλους. Είχε κερδίσει πίσω την "επιχείρησή" του στο 100%.

Τότε οι γονείς του αποφάσισαν να πάνε σε ψυχολόγο. Ο Γ. ήταν πλέον 6 ετών!
Προς το τέλος της συνεδρίας η ψυχολόγος τους ρώτησε:

- Ποιος πιστεύετε ότι θα έπρεπε να βάζει τα όρια στον Γ.;
- Μήπως φοβάστε να αντιμετωπίσετε έναν άνθρωπο μισού μέτρου;
- Πως φαντάζεστε να είναι ο Γ. σε 10 χρόνια;
- Από το 1 έως το 10 πόσο πιστεύετε ότι ο Γ. έχει εξελιχθεί σε έναν Παιδοκράτορα;

Μετά τους έδωσε 3 συμβουλές:

1. Όρια
2. Όρια
3. Όρια

εξηγώντας τους ότι τα όρια που βάζουν οι γονείς στα παιδιά δημιουργούν ασφάλεια και βοηθούν την εξελικτική ανάπτυξη της προσωπικότητας του παιδιού.

Φάνηκαν να καταλάβαν ...

Ανδριάνα Αγαπητού - Ψυχολόγος - Οικογενειακή Ψυχοθεραπεύτρια

Αμήχανες στιγμές

Κάθε μέρα - μα κάθε - θα συμβεί κάτι που στην καλύτερη περίπτωση θα γελάσεις ενώ στη χειρότερη θα νοιώσεις τόόόόόσο μα τόσο αμήχανος ...

- Πας να βγεις γρήγορα από το αυτοκίνητο χωρίς να έχεις λύσει τη ζώνη σου! Αιωρείσαι μεταξύ καθίσματος και ασφάλτου,ωαίο;

- Στο ταμείο του σούπερ μάρκετ η πλαστική σακούλα δεν ανοίγει ούτε με βρεγμένα δάχτυλα. Η ουρά των πελατών δυσανασχετεί κοιτώντας σε υποτιμητικά. Τςτςτς

- Είσαι σε high εστιατόριο ή μπαρ, ντυμένη σένια με τις ψηλοτάκουνες γόβες σου (που τις φοράς μια φορά το χρόνο και αν). Έλα μου ντε που το μαγαζί έχει ξύλινο δάπεδο. Σκαλώνει το τακούνι σε κενό ή σε χαλασματάκι και μένεις να αιωρείσαι σαν εκκρεμές. Στην περίπτωση αυτή καλύτερα να πέσεις;

- Πετάς τη γόπα του τσιγάρου (κακώς) από το παράθυρο του αυτοκινήτου σου χωρίς να έχεις προσέξει ότι έρχεται κάποιος ποδηλάτης ή κάποιος με μηχανάκι. Τρως ένα βρισίδι (με το δίκιο του ο αγανακτισμένος).

- Πας βόλτα το σκύλο έχοντας πάντα δυο σακούλες για να μαζέψεις τα κακάκια του. Συνήθως η μια είναι αρκετή. Έλα μου που το σκυλάκι θέλει και τρίτη φορά και μάλιστα μπροστά στο σπίτι του στριμμένου γείτονα. Κοκκινίζεις, μαλώνεις το ζωντανό, θέλεις να σε καταπιεί η γη ...


- Πας να μπεις στο δωμάτιο του (ενήλικου) παιδιού, αργά μα πολύ αργά το πρωί, νομίζοντας ότι έχει πάει στο πανεπιστήμιο. Είναι με παρέα στο κρεβάτι ... Ουπς, δεν είδα τίποτα!



- Φοράς φορεματάκι συντηρητικό, μεσάτο, κάτω από το γόνατο, αέρινο. Φοβερή αυτοπεποίθηση γιατί σου πάει πολύ. Και ναι ... την ώρα που εισπράττεις κολακευτικά βλέμματα ή λόγια έρχεται η καταστροφή. Ύπουλο ρεύμα αέρα σου σηκώνει το φόρεμα ως επάνω! Πάει και η αυτοπεποίθηση - πάνε και οι κολακείες. Να σημειώσω ότι δεν είμαι ούτε η "γυναικάρα με τα κόκκινα" ούτε η Marilyn.


Αυτά κι άλλα πολλά μου έχουν συμβεί ...