Η απομόνωση και η μοναξιά είναι επιλογή των ανθρώπων. Δεν έχει να κάνει πάντα με την ιδιοσυγκρασία του ατόμου ή την προσωπικότητά του. Κλεινόμαστε στον εαυτό μας είτε θεωρώντας ότι είμαστε κάτι εξαιρετικό είτε γιατί θεωρούμε ότι οι άλλοι είναι πολύ διαφορετικοί από μας και δεν κολλάμε. Το μόνο που καταφέρνουμε είναι να συρρικνωθεί ο κόσμος μας και να χάσουμε αυτά που οι άλλοι μπορούν να μας δώσουν. Ο άνθρωπος αναπτύσσεται μέσα από τους άλλους και όχι μόνος του. Δώστε χρόνο και χώρο σε καινούριους ανθρώπους και θα δείτε τον κόσμο σας να αλλάζει.
Αφορμή για να γράψω αυτή την ανάρτηση είναι τα γενέθλια ενός φίλου (Χρόνια σου Πολλά Χαρούμενε). Γνωριστήκαμε πριν από τρεις μήνες σ' ένα ταξίδι στην Νάπολη όπου οι συνθήκες δεν ήταν και οι καλύτερες. Από τότε είμαστε σε συνεχή επικοινωνία με μηνύματα, τηλεφωνήματα αλλά και βρισκόμαστε όσο πιο συχνά μπορούμε. Είμαστε δύο τελείως διαφορετικοί άνθρωποι με μεγάλες διαφορές. Όμως αυτό δε στάθηκε εμπόδιο στο να καλλιεργήσουμε τη φιλική μας σχέση και να επωφεληθούμε από αυτά που ο άλλος θέλει να μοιραστεί.
Αυτό που διέκρινα από την πρώτη στιγμή ήταν η ευφυΐα του και η οξυδέρκειά του, πράγματα που δε θα τα έβλεπα αν βολευόμουν με τις υπάρχουσες φιλίες μου.
Μου φτιάχνει το κέφι. Περνάω καταπληκτικά μαζί του. Νοιώθω σαν να τον ξέρω χρόνια.
Καινούριε φίλε έρχονται τα καλύτερα στη ζωή σου.
Έχω και δεύτερη περίπτωση καινούριου προσώπου στη ζωή μου. Ξεκίνησε από ένα τυχαίο τηλεφώνημα τον Μάιο. Η γυναικεία φωνή ήταν πολύ καθαρή και ζωντανή. Όσο πιο πολύ της μιλούσα τόσο πιο πολύ καταλάβαινα ότι έχω να κάνω με άνθρωπο ντόμπρο, με ξεκάθαρες απόψεις, αρχές και ήθος. Είναι σπάνιος άνθρωπος και χαίρομαι πολύ κάθε φορά που επικοινωνώ μαζί της.
Τους ευχαριστώ και τους δύο για τη θερμή υποδοχή που μου έκαναν στη ζωή τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου