Φονική...Μόδα!

Έχετε ακούσει για τα fashion victims? Μάλλον αυτός ο όρος βγήκε από αυτούς που θα πέθαιναν στην κυριολεξία προκειμένου να ακολουθήσουν τις εκάστοτε επιταγές της μόδας. Σε προηγούμενη ανάρτηση είχα γράψει για το κρινολίνο αλλά δεν ήταν μόνο αυτό θανάσιμο. Έχει και συνέχεια...

Η ασθένεια της μουσελίνας

Στα τέλη του 18ου και 19ου αιώνα οι γυναίκες βουτούσαν στο νερό προτού φορέσουν τα φορέματά τους, που ήταν φτιαγμένα από μουσελίνα.

Το υγρό, λεπτό ύφασμα κολλούσε στις πλάτες τους, επιδεικνύοντας τη σιλουέτα τους, τονίζοντας (κυρίως) ότι δε φορούσαν εσώρουχα κάτω από αυτό.

Στην επαναστατική Γαλλία της εποχής, σύμφωνα με το νόμο, τα ρούχα και αξεσουάρ που φορούσε κάποιος δε μπορούσαν να ζυγίζουν περισσότερο από 3,5 κιλά, καθώς τα πλούσια υφάσματα και τα βαριά κεντημένα ρούχα προορίζονταν αποκλειστικά για τις ανώτερες τάξεις.

Έτσι, οι γυναίκες που ανήκαν στα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα δε φορούσαν εσώρουχα. 

Ο συνδυασμός χαμηλών θερμοκρασιών με τα βρεγμένα, λεπτά υφάσματα είχε ως αποτέλεσμα να αρρωσταίνουν με πνευμονία βαριάς μορφής. 

Θεραπευτές της εποχής ισχυρίζονταν ότι η πρακτική αυτή των βρεγμένων ρούχων οδήγησε στο ξέσπασμα της γρίπης στο Παρίσι του 1803, η οποία ονομάστηκε ως "η ασθένεια της μουσελίνας".

Το δέσιμο των ποδιών

Για πάνω από χίλια χρόνια οι νεαρές γυναίκες της Κίνας αναγκάζονταν να ακολουθούν τη βάρβαρη παράδοση του δεσίματος των ποδιών τους. 

Η πρακτική αυτή εμφανίστηκε κατά τη διάρκεια του 8ου αιώνα και συμβόλιζε πλούτο και ανώτερη κοινωνική τάξη.

Οι γυναίκες αφού έπλεναν τα πόδια τους σε ένα μίγμα από ξίδι και διάφορα φυτά, έκοβαν τα νύχια των ποδιών τους και λύγιζαν τα δάχτυλά τους τόσο δυνατά, μέχρι που έσπαγαν τα κόκαλά τους.

Στη συνέχεια, τα έδεναν πάρα πολύ σφιχτά, μέχρι που τα πόδια τους "κοκάλωναν" σε αυτή τη θέση.

 Παραμορφώνοντας τα πόδια τους, οι γυναίκες γίνονταν "επιθυμητά αντικείμενα του σπιτιού" καθώς δε μπορούσαν να περπατήσουν, παρά μόνο με μεγάλη δυσκολία... και φυσικά, δεν μπορούσαν να συμμετέχουν στις δουλειές του σπιτιού.

Ορισμένοι άντρες θεωρούσαν πολύ θηλυκό το περπάτημα των γυναικών, καθώς εξαιτίας αυτής της βασανιστικής παράδοσης δε μπορούσαν να κάνουν μεγάλα βήματα.

Εξαιτίας της επίπονης αυτής πρακτικής, οι γυναίκες πάθαιναν γάγγραινα, πυαιμία, ενώ πολλές φορές τα δάχτυλά τους σάπιζαν και... έπεφταν.

Από τις περίπου 10 εκατομμύρια γυναίκες που ακολούθησαν αυτήν την παράδοση, υπολογίζεται ότι περίπου το 10% πέθαναν από επιπλοκές σχετικές με την πρακτική του δεσίματος των ποδιών.

Πώς ξεκίνησε αυτή η παράδοση:

Υπάρχει ένας μύθος που αναφέρεται σε μία αυτοκράτειρα της δυναστείας Shang και θεωρείται πιθανός. Η συγκεκριμένη γεννήθηκε με το πόδι της παραμορφωμένο και προκειμένου να μην αισθάνεται «στιγματισμένη» απαίτησε τα νεαρά κορίτσια να έχουν δεμένα τα πόδια τους. Η πιο πιθανή εκδοχή είναι η ιστορία που  συνοδεύει τον αυτοκράτορα  Li Yu, που κυβερνούσε την Κίνα κατά το 961-975.  Λέγεται ότι ερωτεύτηκε μία χορεύτρια, η οποία έδενε τα πόδια της και χόρευε τον «χορό του λωτού». Ο χορός πήρε το όνομά του επειδή η αγαπημένη παλλακίδα χόρευε σε ένα επιχρυσωμένο στάδιο σε σχήμα λουλουδιού λωτού. Όταν έδεσε τα πόδια της πρώτη φορά σε σχήμα οπλής και χόρεψε στο στάδιο, η πρακτική έγινε πολύ της μόδας. Μετά την μεγάλη αυτή επιτυχία και δεδομένου ότι ήταν η αγαπημένη παλλακίδα του αυτοκράτορα, οι άλλες παλλακίδες προσπάθησαν να την μιμηθούν, ώστε να κερδίσουν την εύνοιά του. Έτσι ξεκίνησε το «δέσιμο» των ποδιών, με την βασιλική αυλή να το επικυρώνει και στη συνέχεια να εξαπλώνεται σε όλη την Κίνα, αρχίζοντας από τον νότο. Τον δωδέκατο αιώνα, το δέσιμο των ποδιών είχε γίνει πολύ πιο διαδεδομένο, καθώς και από τις αρχές της δυναστείας των Τσινγκ (στα μέσα του 17ου αιώνα) κάθε κορίτσι που ήθελε να παντρευτεί είχε τα πόδια της «δεμένα». Οι μόνοι άνθρωποι που δεν έδεναν τα πόδια τους ήταν οι πολύ φτωχοί, οι λεγόμενοι Hakka, και οι γυναίκες που εργάζονταν στον τομέα της αλιείας, επειδή έπρεπε να έχουν φυσιολογικά πόδια προκειμένου να ισορροπούν στις βάρκες.

Το αποσπώμενο, ψηλό κολάρο

Γνωστό και σαν "δολοφόνος των πατεράδων" (father killer). Το αποσπώμενο, ψηλό κολάρο ήταν ένα διάσημο αξεσουάρ στους άντρες του 19ου αιώνα. Οι άντρες το "κολλούσαν" επάνω στα πουκάμισά τους με καρφιά.

Παρότι έμοιαζε ακίνδυνο, το κολάρο ήταν τόσο άκαμπτο, σκληρό και σφιχτό που στην πραγματικότητα "έκοβε" την κυκλοφορία του αίματος σε αυτόν που το φορούσε, προκαλώντας του ασφυξία ή απόστημα στον εγκέφαλο.

Chopine

Τα chopines ήταν μια πρώιμη μορφή παπουτσιών με ψηλή σόλα και ήταν ιδιαίτερα δημοφιλή στις γυναίκες της Ευρώπη από το 1400 μέχρι τα μέσα του 1600.

Οι ψηλές πλατφόρμες της εποχής υποτίθεται ότι βοηθούσαν τις γυναίκες να μη λερώνονται με λάσπες και χώματα στους δρόμους, ενώ προσέφεραν και την ψευδαίσθηση ότι είχαν μακριά πόδια.

Με το πέρασμα των χρόνων τα chopines έγιναν ακόμη ψηλότερα, με μερικά να φτάνουν μέχρι και τους 75 πόντους.

Όπως ήταν φυσικό, δυσκόλευαν πολύ τις γυναίκες στο περπάτημα, οι οποίες δεν μπορούσαν να κρατήσουν την ισορροπία τους. Μάλιστα, όσο πιο ψηλό το παπούτσι... τόσο πιο μεγάλος και ο κίνδυνος πτώσης.

Όχι πως δεν έχουμε και στις μέρες μας τέτοια επικίνδυνα παπούτσια!

Κορσέδες

Από τα πιο επικίνδυνα αξεσουάρ μόδας όλων των εποχών. 

Οι κορσέδες εμπόδιζαν την αναπνοή των γυναικών, πολλές φορές οδηγούσαν σε σπασμένα πλευρά και είχαν ως αποτέλεσμα εσωτερικές αιμορραγίες και ρήξεις οργάνων.

Οι γυναίκες των ανώτερων κοινωνικών στρωμάτων, που έδειχναν ιδιαίτερη προτίμηση στους κορσέδες, αποκτούσαν παραμορφωμένα σώματα, ειδικά στην περιοχή του στήθους, των ώμων και του λαιμού, ενώ η μέση τους... συρρικνωνόταν σε αφύσικο βαθμό.

Οι κορσέδες λειτουργούσαν ακόμη και ως εργαλεία περιορισμού της όρεξης, με αποτέλεσμα οι γυναίκες να λιποθυμούν και να σωριάζονται κάτω.

Τα σιδεράκια της μόδας

Πιο πρόσφατα, η μόδα με τα σιδεράκια που χρησιμοποιούνται για στιλιστικούς και όχι για ιατρικούς σκοπούς κατέκλυσε τους έφηβους της Ταϊλάνδης, Ινδονησίας και Κίνας, καθώς θεωρούνταν ένδειξη πλούτου, κοινωνικού στάτους και στιλ.

Παρότι η μόδα αυτή δε φαίνεται και τόσο επικίνδυνη, έχει συνδεθεί με δύο θανάτους. 

Μία 17χρονη πέθανε από λοίμωξη του θυρεοειδούς και ένα 14χρονο κορίτσι έχασε τη ζώη του από επιπλοκές που σχετίζονται με τα σιδεράκια που είχε αγοράσει από μια υπαίθρια αγορά.