Κήποι του Πασά, ένα πάρκο που θυμίζει αρχιτεκτονική του Gaudi!

Ένα εκπληκτικό δείγμα φανταστικής αρχιτεκτονικής στη Θεσσαλονίκη, που

το παρομοιάζουν με τα έργα του Gaudi στη Βαρκελώνη.

Θυμίζει γλυπτά του Γκαουντί στο πάρκο Γκουέλ στη Βαρκελώνη. Εκεί έδωσαν ένα παρκάκι στον μεγάλο αρχιτέκτονα, να ξεδιπλώσει ελεύθερα τη φαντασία του. Είναι δυνατόν να έγινε κι εδώ το ίδιο; Και ποιος το έκανε; 

Υπήρχε Γκαουντί στη Θεσσαλονίκη;

 Οι "κήποι του Πασά" είναι ένα πάρκο που δημιουργήθηκε το 1904, η έκταση που καταλαμβάνουν είναι περίπου 1.000 τ.μ., με έντονη κλίση και θέα προς την πόλη. Σώζονται: ένα σιντριβάνι και γύρω από αυτό μια σήραγγα, μια στέρνα για τη συγκέντρωση του νερού, μια χαμηλή πύλη που οδηγεί σε ένα υπόγειο χώρο και ένα υπερυψωμένο καθιστικό. Όλα τα κτίσματα είναι μικρού μεγέθους με δρομάκια και κλίμακες σε διαφορετικά επίπεδα.

Η κατασκευή βασίζεται σε σιδηροδοκούς και σιδερόβεργες όπου πάνω τους στηρίζονται ακατέργαστη πέτρα στα χαμηλά σημεία και τούβλα στα ψηλότερα. Υπάρχουν και αρκετά ένθετα κεραμίδια όπου διακρίνεται η φίρμα της κεραμοποιίας Fratelli Allatini.

Δυστυχώς σήμερα το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να σχηματίσουμε μια εικόνα για το πώς πρέπει να ήταν οι Κήποι του Πασά όταν χτίστηκαν. Και αυτό γιατί η φθορά τους είναι πολύ μεγάλη σε βαθμό που να αλλοιώνει το αρχικό σχέδιο. Το 1922-23 μετά τη μικρασιατική καταστροφή αλλά και λίγο αργότερα με την ανταλλαγή των πληθυσμών πολλοί πρόσφυγες εγκαταστάθηκαν στην Άνω Πόλη. Τα τούβλα και οι πέτρες του μνημείου λεηλατήθηκαν για να χρησιμοποιηθούν σαν οικοδομικά υλικά για να επεκτείνουν και να επιδιορθώσουν τα σπίτια των Τούρκων που αναγκάστηκαν να τα εγκαταλείψουν.

Η ζημιά που προκλήθηκε δεν επηρέασε μόνο την αρχιτεκτονική του μνημείου αλλά και τη λειτουργία και λειτουργικότητά του, γιατί το νερό έπαιζε κυρίαρχο ρόλο. Σε κάποια σημεία έρρεε με ορμή, σε κάποια σταγόνα σταγόνα και σε κάποια άλλα σχημάτιζε πίδακες και μικρά ή μεγαλύτερα συντριβάνια.

Δημιουργούμε συνέχεια μύθους για να εξηγήσουμε κάτι το οποίο μπορεί να είναι απλά ασυνήθιστο. Για να πούμε την αλήθεια όμως, στη συγκεκριμένη περίπτωση, δεν έχουν και πολύ άδικο αυτοί που συζητούν πως οι Κήποι του Πασά έχουν κάτι το πολύ περίεργο. Και αυτό γιατί εκτός από τη διαμόρφωσή τους, οι κήποι, έχουν πράγματι μία ανεξήγητη διάσταση. Τα περίεργα σύμβολα στον τοίχο, καθώς και η στοά που δεν οδηγεί πουθενά, κινούν υποψίες πως πρόκειται για έναν τόπο συνεύρεσης των οθωμανών τεκτόνων της Θεσσαλονίκης.

Σήμερα, η κατάσταση στον περιβάλλοντα χώρο, είναι σχετικά καλή. Παγκάκια, φωτισμός, προσεγμένο γκαζόν, πολλά και μεγάλα δέντρα και αρκετά καθαρός ο χώρος
Η τοποθεσία είναι ιδανική. Κοιτάζοντας κάτω βλέπεις την πόλη και στο βάθος τον Θερμαϊκό. Στα αριστερά βλέπεις πολλά δέντρα, δεξιά τα ανατολικά βυζαντινά τείχη και πίσω κομμάτι της Άνω Πόλης και τον οθωμανικό Πύργο του Τριγωνίου (πυροβολείο).

Ο Γκαουντί δημιούργησε το πάρκο μεταξύ 1900-1914 μετά τη γνωριμία με τους Γκουέλ, μια πολύ πλούσια οικογένεια της Βαρκελώνης, που του ανέθεσαν να δημιουργήσει έναν οικισμό, μια νέα συνοικία. Το πάρκο δεν ολοκληρώθηκε, αλλά αυτό που δημιουργήθηκε, είναι ένα μοναδικό αρχιτεκτονικό έργο, που απογειώνει τη φήμη του Γκαουντί. Οι κατασκευές των Κήπων θυμίζουν πολύ αυτές του πάρκου Γκουέλ.

Πάρκο Guell του Gaudi στη Βαρκελώνη