Το κρινολίνο, το δημοφιλές, το πιό βασανιστικό, γυναικείο εξάρτημα ομορφιάς, έμβλημα θηλυκότητας, χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον τον 19ο αιώνα.
Είχε σχεδιαστεί για να μεταμορφώνει εντυπωσιακά τη σιλουέτα της γυναίκας.
Σε συνδυασμό με τον κορσέ από μπανέλες, η γυναίκα της βικτοριανής εποχής υπέφερε και ήταν εύκολο να χάσει τις αισθήσεις της.
Για το φόρεμα με τον συρμάτινο σκελετό που το υποστήριζε, αρχικά η λέξη σήμαινε ένα δύσκαμπτο ύφασμα κατασκευασμένο από αλογότριχα (crin στα γαλλικά) και λινάρι (γαλλικά lin). Το κρινολίνο εμφανίστηκε τη δεκαετία του 1830 ως υλικό για μεσοφόρια. Η λέξη χρησιμοποιήθηκε πολύ σύντομα και για τα ίδια τα μεσοφόρια. Στις δεκαετίες του 1840 και 1850 τα φορέματα απέκτησαν μεγαλύτερο όγκο με τη χρήση έξι ή και περισσότερων μεσοφοριών....
To 1856 o Αμερικανός Γ.Σ. Τόμσον κατέθεσε ευρεσιτεχνία για το κρινολίνο με μεταλλικό κλωβό, συναρμολογημένο από μεταλλικές στεφάνες που συνδέονταν μεταξύ τους με υφασμάτινες ταινίες. Ο κλωβός έκανε αμέσως πάταγο στη μόδα και υιοθετήθηκε από τις γυναίκες σε όλο το κοινωνικό φάσμα. Ενώ όμως απάλλαξε αναμφισβήτητα τις γυναίκες από πολλά βάρη, το κρινολίνο με κλωβό είχε και πολλά μειονεκτήματα. Το προφανέστερο πρόβλημά του ήταν το μέγεθός του. Τα κρινολίνα διογκώθηκαν μέχρι το 1,80μ σε διάμετρο, προκαλώντας δυσκολίες στο πέρασμα της πόρτας, στην άνοδο ή την κάθοδο από τις άμαξες και κινδύνους κατά τη χρήση οικιακών επίπλων, όπως οι καρέκλες. Ένα άλλο πρόβλημα ξεκινούσε από το πόσο ελαφρύς ήταν ο κλωβός σε σχέση με τις προηγούμενες στρώσεις από βαριά μεσοφόρια. Μία δυνατή ριπή ανέμου μπορούσε να το ανασηκώσει αποκαλύπτοντας το πιο «αισχρό» από τα μυστικά της βικτοριανής εποχής. Ότι οι γυναίκες είχαν πόδια. Αν η γυναίκα δεν άπλωνε σωστά το κρινολίνο, όταν προσπαθούσε να καθίσει, τα στεφάνια μπορεί να τινάζονταν μέχρι το πρόσωπό της. Το πιο σοβαρό πρόβλημα με τα κρινολίνα ήταν οι πολύ μεγάλοι κίνδυνοι υγείας και ασφάλειας που προκαλούσαν στις εργαζόμενες γυναίκες. Υπήρχαν περιπτώσεις που εργάτριες σε εργοστάσια έμειναν ανάπηρες και άλλες σκοτώθηκαν επειδή τα κρινολίνα τους πιάστηκαν από κάποιο μηχάνημα. Στην εποχή που κυριαρχούσε ακόμη η ανοιχτή φωτιά, τα κρινολίνα ήταν και κίνδυνος πυρκαγιάς επειδή τα υφάσματα της εποχής- τα μεταξωτά, οι μουσελίνες, τα σατέν και τα βαμβακερά – ήταν ιδιαιτέρως εύφλεκτα.
Το να φορέσεις και μόνο ένα κρινολίνο ήταν αρκετή δοκιμασία, όμως πήγαιναν ταίρι με το άλλο όργανο βασανισμού του 19ου αιώνα, τον κορσέ....
Ο κορσές ήταν ενισχυμένος με μπανέλες και τον έσφιγγαν από την πλάτη για να δώσει το επιθυμητό σχήμα κλεψύδρας. Το σφίξιμο έφτασε σε βαθμό να συμπιέζει τον θώρακα και τα εσωτερικά όργανα και να μειώνει τη χωρητικότητα των πνευμόνων, με συνέπεια να παρουσιάζονται λιποθυμικές τάσεις. Το πρόβλημα ήταν τόσο συχνό ώστε στις εκδηλώσεις υπήρχε ειδικό δωμάτιο με καναπέδες και πολυθρόνες για τις δεινοπαθούσες επισκέπτριες....
Ο George Routledge σε ένα εγχειρίδιο εθιμοτυπίας που δημοσιεύθηκε το 1875 κατηγορούσε τις γυναίκες του Λονδίνου που το φορούσαν ενώ δεν ανήκαν στην αστική τάξη. Υποστήριζε ότι όταν το φορούσαν οι υπηρέτριες κυρίως και έσκυβαν για να κάνουν δουλειές οι άντρες έβλεπαν τα πόδια τους και αυτό το θεωρούσε παρενόχληση.
Ο Αλεξάντερ Μάξγουελ έγραφε ότι οι γυναίκες φορώντας κρινολίνο καταλαμβάνουν το χώρο πέντε ανθρώπων, και τελικά οι γυναίκες είναι αυτές που θα κατακτήσουν την ανθρωπότητα. Η μόδα ήταν πάνω από όλες τις κριτικές και η τάση να φορούν κρινολίνο ονομάστηκε “crinolinemania.”
Παρόλο που οι Άγγλοι "αγωνίστηκαν" για να φοριέται το κρινολίνο μόνο από γυναίκες της αστικής τάξης, οι φωτογραφίες από τη Γαλλία, την Αυστραλία και τις ΗΠΑ δείχνουν ότι η μόδα είχε εξαπλωθεί παντού, ήταν το καλό φόρεμα ακόμα και των γυναικών χωρικών.
Το κρινολίνο ήταν αληθινά ένα θανατηφόρο ρούχο. Εκτιμάται ότι, κατά τα τέλη της δεκαετίας του 1850 και τα τέλη της δεκαετίας του 1860 στην Αγγλία, περίπου 3.000 γυναίκες σκοτώθηκαν σε πυρκαγιές που σχετίζονται με το κρινολίνο.
Οι The Times αναφέρουν ένα τέτοιο περιστατικό στις 13 Φεβρουαρίου 1863, όταν ένα δεκατετράχρονο κορίτσι κάηκε εξαιτίας του κρινολίνου που φορούσε και έπιασε φωτιά όταν προσπάθησε να πλησιάσει να πιάσει μερικά κουτάλια πάνω από το τζάκι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου