Ο φίλος φεύγει, η μοναξιά μένει

Λόγω της κρίσης έχουν φανερωθεί όλα τα ψεγάδια του χαρακτήρα μας. Κάποιοι τα καταφέρνουν καλύτερα μπορώντας να κρύψουν τον κακό τους εαυτό ενώ άλλοι όχι μόνο δεν τον κρύβουν αλλά δεν καταλαβαίνουν και το πόσο "τοξικοί" έχουν γίνει για τους άλλους. Επειδή όλα τα συστήματα είναι αυτοκαθαριζόμενα, το σκάρτο πράγμα θα το αποβάλλουν με την πάροδο του χρόνου.

Έχουμε ξανακάνει ανάρτηση σχετικά με τους "τοξικούς" ανθρώπους και πως να τους απομακρύνουμε από το περιβάλλον μας, όμως αν χάνουμε καλούς φίλους πρέπει να αναρωτηθούμε μήπως δε φταίνε οι άλλοι αλλά εμείς.

• Μήπως μακροχρόνιες σχέσεις τελειώνουν απ' τη μια στιγμή στην άλλη;

• Μήπως μας αποφεύγουν;

• Μήπως δεν μας δίνουν σημασία όταν είμαστε στο ίδιο χώρο;

• Μήπως το άλλο φύλο ενώ στην αρχή μας βρίσκει χαριτωμένους/ες μετά στρίβει χωρίς σοβαρή δικαιολογία; 

• Μήπως αλλάζουμε φιλικό περιβάλλον δήθεν ότι είναι ωραίο να γνωρίζουμε καινούριους ανθρώπους ενώ στην πραγματικότητα έχουμε "κάψει" το παλιό περιβάλλον;

• Μήπως διαβάλλοντας ή κουτσομπολεύοντας τους άλλους κάνουμε κακό στον ίδιο μας τον εαυτό και όχι στον άλλο;

• Μήπως κάνουμε υπερβολική "φασαρία χαράς" χωρίς λόγο και τρομάζει ο άλλος;

• Μήπως πορευόμαστε με το συμφέρον μας, αρπάζοντας κάθε δυνατή ευκαιρία πατώντας πάνω στην ευγένεια, την καλοσύνη ή την αγνότητα άλλων;

• Μήπως ξεμείναμε με τα ρετάλια, τους αδύναμους, τους ανεκτικούς, τους "υποτακτικούς" ή τις καινούριες γνωριμίες που όταν καταλάβουν το ποιον μας θα φύγουν κι αυτές;

Αν τα παραπάνω σας αρέσουν κανένα πρόβλημα. Μόνο προετοιμαστείτε κατάλληλα γιατί η μοναξιά είναι πολύ κρύα.
Αν πάλι αποφασίσετε να αλλάξετε θέλει πολύ δουλειά και όρεξη.