Terra. Η μεγάλη μάνα (Σκέψεις)

Καθημερινά τρέχουμε να προλάβουμε να κάνουμε όλο και περισσότερα πράγματα.
Να μιλήσουμε περισσότερο, να δουλέψουμε περισσότερο, να φάμε περισσότερο, να ντυθούμε περισσότερο. Και με τα παιδιά μας, μανάδες και πατεράδες τους πάμε σε περισσότερες δραστηριότητες, σε περισσότερα πάρτι, σε περισσότερα σινεμά.

Καθημερινά, τώρα τελευταία μου έχει δημιουργηθεί μία ανάγκη να αντισταθώ σε αυτήν την συσσώρευση εμπειριών και πραγμάτων.
Μου έχει δημιουργηθεί μία ανάγκη απλά να σταθώ. Να κάτσω απλά στη πολυθρόνα του σπιτιού μου, Απλά να ανέβω τα σκαλιά της πολυκατοικίας, απλά να ποτίσω την γλάστρα
στην βεράντα μου. Απλά, την ώρα που είμαι σε ένα επαγγελματικό ραντεβού να κοιτάξω τους ανθρώπους στα μάτια χωρίς προσδοκίες.
Απλά να βγάλω τα παπούτσια μου και να πατήσω το χώμα η την πέτρα.

Μαμά, βαριέμαι μου είπε μία μέρα η κόρη μου 6 ετών και σκέφτηκα τι ωραίο πράγμα να βαριέται κανείς. Ευτυχώς το παιδί μου έχει την ευκαιρία να βαρεθεί. Μέσα απ' αυτό θα γεννηθεί κάτι ωραίο που θα είναι μία δική της ανακάλυψη.
Μαμά βαριέμαι! Συνέχισε φωνάζοντας δυνατά αυτή τη φορά η Ιωάννα. 
Την κοίταξα και της είπα: μην ανησυχείς , δεν πειράζει , είναι ωραίο να βαριέται κανείς μερικές φορές. Είναι η αρχή για να γίνουν νέα πράγματα.

Μετά από λίγο, στο κέντρο του σαλονιού είχε στήσει μόνη της το δικό της παιγνίδι τραγουδώντας και χορεύοντας.
Βέβαια μία βασική λεπτομέρεια είναι ότι στο σπίτι, δεν υπάρχει τηλεόραση και ηλεκτρονικά σε άμεση πρόσβαση. 

Χθες το πρωί έβγαινα , από μία συνάντηση και κατέβαινα στην σκάλα. Ξαφνικά είδα φως από ένα  παράθυρο. Στάθηκα και κοίταξα. Ήταν τόσο όμορφα τα φύλλα των δέντρων που πέφτανε με αργή κίνηση. Αυτά τα φύλλα, αυτά τα δέντρα σκέφτηκα είναι όλη μας η ζωή και έχουμε καταλήξει να τα βλέπουμε από τα παράθυρα.

Κράτησα αυτή τη στιγμή στην μνήμη μου χωρίς να την τραβήξω αμέσως video και να την αναρτήσω στο facebook Απλά την θυμάμαι.

Σήμερα το πρωί διάβασα για το INSTITUTO TERRA του φωτογράφου SALGADO.
Ένιωσα συνδεδεμένη και σκέφτηκα πόσο σημαντική είναι η γη. Η αγάπη και η επιστροφή σε αυτήν με όποιον τρόπο μπορεί και όσο μπορεί ο καθένας.
Μου έκανε εντύπωση η δράση αυτού του ανθρώπου να φυτεύει δέντρα και να επαναδραστηροποιεί την δύναμη της γης σε μέρη που έχουν εγκαταλειφθεί.
Υπάρχει ο πόλεμος, η βία, το κακό αλλά υπάρχει και το καλό, η ελπίδα, η επικοινωνία, η ζωή. Υπάρχει η γη που ακόμα ζει. Ας συνδεθούμε με αυτήν! Καλημέρα!