Είναι μη τοξικό, διαρκεί για μεγάλο χρονικό διάστημα χωρίς να χάσει την έντασή του και είναι πολύ ασφαλές για χρήση στο νεροχύτη σας συγκριτικά με τη χλωρίνη, την αμμωνία, ή άλλα τοξικά προϊόντα καθαρισμού. Διαβάστε ασυνήθιστες χρήσεις του ξυδιού που ίσως να μην έχετε σκεφτεί.
Καθαρίστε τα παράθυρα
Φτιάξτε το δικό σας καθαριστικό με ξύδι. Ανακατέψτε 2 κουταλιές της σούπας λευκό ξύδι με περίπου ½ λίτρο νερό ή όσο νερό χωράει ένα μπουκαλάκι ψεκασμού. Στη συνέχεια ψεκάστε το στο σημείο που επιθυμείτε και τρίψτε με μία εφημερίδα.
Απορρυπαντικό για τα ρούχα
Λερώθηκε κάποιο μπλουζάκι ή παντελόνι σας από το γρασίδι; Κανένα πρόβλημα! Φτιάξτε ένα μείγμα από το 1/3 φλιτζανιού λευκό ξίδι και 2/3 φλιτζανιού νερό. Εφαρμόστε το πάνω στο λεκέ και τρίψτε το με ένα καθαρό πανάκι. Επαναλάβετε αυτή τη διαδικασία μέχρι να απομακρυνθεί εντελώς ο λεκές και ξεπλύνετε με καθαρό νερό.
Καθαρίστε τα χαλιά σας
Ένα μείγμα από άσπρο ξύδι και λίγο ζεστό νερό θα κάνει τα χαλιά σας να φαίνονται σαν καινούργια.
Ξεπλύνετε φρούτα και λαχανικά
Το ξύδι μπορεί να απομακρύνει τα βακτηρίδια και τα κατάλοιπα από τα φυτοφάρμακα σε φρούτα και λαχανικά. Αναμίξτε απλά σε ένα μπουκαλάκι ψεκασμού νερό μαζί με ξύδι και ψεκάστε τα φρούτα ή λαχανικά που επιθυμείτε. Στη συνέχεια βεβαίως ξεπλύνετε με νερό.
Απομακρύνει και την πιο δυνατή κόλλα
Δυσκολεύεστε να απομακρύνετε από τα χέρια σας την κόλλα που μπορεί να «κόλλησε» από κάποιο προϊόν; Χρησιμοποιείστε το ξύδι ως διαλύτη και το αποτέλεσμα θα σας εκπλήξει!
Καταπολεμήστε το λόξυγγα
Πολλοί είναι εκείνοι που ισχυρίζονται ότι είναι σε θέση να διώξουν το λόξυγγα καταπίνοντας ένα κουταλάκι του γλυκού ξίδι. Εάν άλλα κόλπα για να διώξετε το λόξυγγα μέχρι στιγμής δεν έχουν «πιάσει», δεν έχετε παρά να δοκιμάστε.
Λίγη ιστορία
Η λέξη «ξύδι - όξος» όξινος, (οξ+ινος), συντίθεται από τις λέξεις «οίνος» και «ξινός».
Όπως υποδηλώνει το όνομά του, το ξύδι είναι ένα κρασί που έγινε ξινό υπό την επίδραση ορισμένων βακτηρίων. Κανείς δεν το έχει εφεύρει. Μάλλον .. μια μέρα κάποιος είχε την καλή ιδέα να δοκιμάσει ένα παλιό ξεχασμένο κρασί Αναφέρεται ότι αυτό συνέβη τουλάχιστον πριν 5000 χρόνια (μερικοί λένε πάνω από 10000 χρόνια), πιθανότατα σε διαφορετικά μέρη. Πάντως ήταν γνωστό στη Μέση Ανατολή και στην Κίνα. Οι Αιγύπτιοι και οι Βαβυλώνιοι το χρησιμοποιούσαν κυρίως για να διατηρήσουν ορισμένα τρόφιμα. Κατά τους κλασικούς χρόνους, στην περιοχή της Αττικής ονομαζόταν «Αττικόν ήδυσμα». Οι Έλληνες χρησιμοποίησαν ευρύτατα το ξύδι στη μαγειρική και μάλιστα είναι οι πρώτοι που διέκριναν διαφορές στην ποιότητα σύμφωνα με τον τόπο προέλευσης .
Η λέξη «ξύδι - όξος» όξινος, (οξ+ινος), συντίθεται από τις λέξεις «οίνος» και «ξινός».
Όπως υποδηλώνει το όνομά του, το ξύδι είναι ένα κρασί που έγινε ξινό υπό την επίδραση ορισμένων βακτηρίων. Κανείς δεν το έχει εφεύρει. Μάλλον .. μια μέρα κάποιος είχε την καλή ιδέα να δοκιμάσει ένα παλιό ξεχασμένο κρασί Αναφέρεται ότι αυτό συνέβη τουλάχιστον πριν 5000 χρόνια (μερικοί λένε πάνω από 10000 χρόνια), πιθανότατα σε διαφορετικά μέρη. Πάντως ήταν γνωστό στη Μέση Ανατολή και στην Κίνα. Οι Αιγύπτιοι και οι Βαβυλώνιοι το χρησιμοποιούσαν κυρίως για να διατηρήσουν ορισμένα τρόφιμα. Κατά τους κλασικούς χρόνους, στην περιοχή της Αττικής ονομαζόταν «Αττικόν ήδυσμα». Οι Έλληνες χρησιμοποίησαν ευρύτατα το ξύδι στη μαγειρική και μάλιστα είναι οι πρώτοι που διέκριναν διαφορές στην ποιότητα σύμφωνα με τον τόπο προέλευσης .
Οι Ρωμαίοι το διέκριναν ανάλογα με την φύση του και τον τρόπο που το αρωμάτιζαν. Ο Πλίνιος αναφέρει ότι μέσα στο ξύδι «υπάρχουν αξιόλογες αρετές χωρίς τις οποίες θα χάναμε πολλές από τις ανέσεις της πολιτισμένης ζωής». Χρησιμοποιούσαν άνθη, βότανα και φρούτα για τον αρωματισμό των διαφόρων τύπων ξυδιών που τα παρήγαγαν εκτός από τα σταφύλια και από άλλα φρούτα όπως σύκα, μήλα, μούρα κλπ. Υπήρξε για πολλά χρόνια το βασικό ποτό των Ρωμαίων στρατιωτών, σε συνδυασμό με νερό. Στο Μεσαίωνα, αξίζει να σημειωθεί ότι οι παραγωγοί του ξυδιού κατείχαν περίοπτη θέση στις τοπικές κοινωνίες, είχαν οργανωθεί σε ισχυρές συντεχνίες, ενώ τα μυστικά και οι μέθοδοι παραγωγής περιβάλλονταν με μυστήριο.
Ωστόσο, ακόμα και οι παραγωγοί, που ήξεραν να ελέγχουν τη διαδικασία παρασκευής, δεν ήξεραν τι προκαλεί οξίνιση (την μετατροπή της αλκοόλης σε οξικό οξύ, που δημιουργεί ξύδι). Αυτό παρέμενε ασαφές μέχρι το 1964, μέχρι την εποχή δηλαδή που ο Pasteur μελέτησε το ρόλο των ενζύμων και μικροοργανισμών. Ανακάλυψε η οξική ζύμωση οφειλόταν στο βακτήριο Mycoderma aceti, το οποίο μεταφέρεται από αιωρούμενη σκόνη. Με τη βοήθεια αυτού του βακτηρίου και με την παρουσία του οξυγόνου του αέρα, η αλκοόλη μετατρέπεται σε οξύ. Όσο η οξική ζύμωση συνεχίζεται, τα βακτήρια πολλαπλασιάζονται στην επιφάνεια για να σχηματίζουν ένα λεπτό λευκό υμένα, που ονομάζεται "μάνα του ξυδιού». Η παραδοσιακή μέθοδος συστηματοποιήθηκε κύρια στην περιοχή της Ορλεάνης στην Γαλλία . Το 1880 η βιομηχανία εισήγαγε την γρήγορη μέθοδο οξοποίησης η οποία μείωσε εξαιρετικά το κόστος της παραγωγής του.
Ωστόσο, ακόμα και οι παραγωγοί, που ήξεραν να ελέγχουν τη διαδικασία παρασκευής, δεν ήξεραν τι προκαλεί οξίνιση (την μετατροπή της αλκοόλης σε οξικό οξύ, που δημιουργεί ξύδι). Αυτό παρέμενε ασαφές μέχρι το 1964, μέχρι την εποχή δηλαδή που ο Pasteur μελέτησε το ρόλο των ενζύμων και μικροοργανισμών. Ανακάλυψε η οξική ζύμωση οφειλόταν στο βακτήριο Mycoderma aceti, το οποίο μεταφέρεται από αιωρούμενη σκόνη. Με τη βοήθεια αυτού του βακτηρίου και με την παρουσία του οξυγόνου του αέρα, η αλκοόλη μετατρέπεται σε οξύ. Όσο η οξική ζύμωση συνεχίζεται, τα βακτήρια πολλαπλασιάζονται στην επιφάνεια για να σχηματίζουν ένα λεπτό λευκό υμένα, που ονομάζεται "μάνα του ξυδιού». Η παραδοσιακή μέθοδος συστηματοποιήθηκε κύρια στην περιοχή της Ορλεάνης στην Γαλλία . Το 1880 η βιομηχανία εισήγαγε την γρήγορη μέθοδο οξοποίησης η οποία μείωσε εξαιρετικά το κόστος της παραγωγής του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου