Πότε είναι κάποιος περιττός;

Μεγαλωμένη στο αστικό περιβάλλον της Αθήνας, σ' ένα υπέροχο διαμέρισμα ανοιχτό για τους φίλους των γονιών μου, που όλως τυχαίως ήταν μορφωμένοι και πολυταξιδευμένοι (σπάνιο για τις δεκαετίες '70 και '80), άρχισα να καταλαβαίνω ότι πρέπει να υπάρχει κάποιος διαχωρισμός στο ποιός μπαίνει στο σπίτι μας και ποιός μένει στην εξώπορτα, του σπιτιού και της ψυχής μας. Κάποιο κριτήριο θα υπήρχε. Ο πατέρας μου, ψυχή της παρέας αλλά κομματάκι σνομπ, δεν ήθελε πάρε- δώσε με γείτονες (για να μην κουτσομπολεύουν τα του οίκου μας), δεν έδινε το λόγο σε αγενείς και βαριόταν με τους απαίδευτους (χωρίς γενική παιδεία). Η μητέρα μου, έχοντας υψηλή συναισθηματική νοημοσύνη και  έχοντας βιώσει ρατσισμό λόγω άλλης υπηκοότητας, δεχόταν τους πάντες χωρίς όμως να γίνεται και κολλητή τους.
Μεγαλώνοντας κατάλαβα ότι μπορείς να γίνεις πολύ πλούσιος συναισθηματικά και γνωσιακά όταν έχεις ανοιχτές τις κεραίες σου προς όλους τους ανθρώπους. Όλοι έχουν να σου δώσουν κάτι που θα σε βοηθήσει να αναπτυχτείς. Αρκεί να δίνεις χρόνο και χώρο. Κάνω παρέα με όλους αλλά όλοι δεν με ικανοποιούν το ίδιο. Πρόσφατα ένοιωσα περιττή με κάποιους ανθρώπους που τους ξέρω χρόνια. Σαν να ήμουν αόρατη. Δεν ένοιωσα άσχημα καθώς ήμουν σε ωραίο περιβάλλον κι έπινα καφέ - μην είμαι και αχάριστη - απλά οι άλλοι είχαν την ανάγκη να πουν τα ίδια και τα ίδια που λένε κάθε χρόνο τέτοια εποχή. Μόνο που μου κόλλησε ένα ερώτημα: υπάρχουν περιττοί άνθρωποι; Μα και βέβαια!

Πότε είναι κάποιος περιττός;

• Όταν δεν έχεις χώρο , χρόνο στη ζωή κάποιου, ίσως είσαι περιττός.
  Όταν ο χώρος ή ο χρόνος στη ζωή κάποιου ανθρώπου, είναι από την αρχή προκαθορισμένος, είσαι περιττός.
• Όταν είσαι εύκολα αντικαταστάσιμος, είσαι περιττός.
• Όταν ικανοποιείς συγκεκριμένες ανάγκες μη καλύπτοντας τις δικές σου, είσαι περιττός.
• Όταν σε θυμούνται για να καλύψουν τα κενά στο πρόγραμμά τους, είσαι περιττός.
• Όταν επίσης σε θυμούνται για να σου φορτώσουν τα προβλήματα τους, είσαι περιττός. Φυσικά όταν τους έχεις ανάγκη εσύ, είναι άφαντοι
• Όταν δεν πας με τα νερά τους, είσαι περιττός.

• Όταν το νοιάξιμο και το ενδιαφέρον τους, εκφράζεται μόνο όταν έχουν να πάρουν από σένα, είσαι περιττός.
• Όταν «μετριέσαι» με βάση τη χρησιμότητά σου (λες και είσαι δόση φαρμάκου για θεραπεία κάποιας ασθένειας) είσαι περιττός.
• Όταν αναγκάζεσαι να προσαρμόζεις εσύ συνήθως το πρόγραμμα σου, για να χωρέσει ο άλλος, είσαι περιττός.

Βέβαια, με το πέρασμα της ζωής μας νέες ανάγκες ξεφυτρώνουν και καινούριοι άνθρωποι πιθανώς έρχονται στη ζωή μας εκτοπίζοντας κάποιους από τους παλιούς. Καλό είναι να δεχόμαστε τους άλλους όπως είναι και αν για κάποιο λόγο δεν κολλάμε, ε... δεν πειράζει. Αρκεί να μην υποτιμούμε και εκμεταλλευόμαστε πρόσωπα και καταστάσεις. Αν για κάποιο λόγο νοιώσουμε ότι είμαστε περιττοί, ε ... πάλι δεν πειράζει, ή αποχωρούμε ή καθόμαστε εν γνώση μας. Όλα είναι εμπειρίες.