Για το νέο αρχιτεκτονικό κόσμημα της Αθήνας, το Κέντρο Πολιτισμού Ιδρύματος Σταύρου Νιάρχου, έχουν ήδη γραφτεί πολλά κείμενα και πολύ καλύτερα απ' ότι μπορώ εγώ να γράψω. Άνοιξε πάλι για το κοινό , με καθημερινές και ποικίλες δραστηριότητες για να μπορεσουμε όλοι να πάμε. Εκτός των open air προβολών ταινιών, των μαθημάτων Yoga, pilates, και άλλων δραστηριοτήτων για παιδιά ή ενήλικες, πραγματοποιούνται και 4 ξεναγήσεις καθημερινά στα 2 κτίριά του, τη Βιβλιοθήκη και τη Λυρική Σκηνή. Η φυσική μας παρουσία και η συμμετοχή στα δρώμενα καθιστούν το οποιοδήποτε έργο ζωντανό. Είναι η ευκαιρία μας να αποδείξουμε ότι το αξίζουμε και μας αξίζει. Στις 17/8 ήμουν σε μια ξενάγηση στα κτίρια. Συνιστώ να δηλώσετε διαδικτυακά συμμετοχή ΕΔΩ για να μαγευτείτε και να δείτε τους εσωτερικούς χώρους πριν την λειτουργία τους. (Μέχρι 31/8 ΔΕΝ έχει θέσεις). Μετά από τηλεφωνική επικοινωνία έμαθα ότι θα συνεχίσουν τις ξεναγήσεις ΚΑΙ το Σεπτέμβριο. Οπότε συντονιστείτε για να κλείσετε έγκαιρα θέση.
Πράγματα που με εντυπωσίασαν:
1) Η αγάπη του Ιταλού αρχιτέκτονα Renzo Piano προς υλικά όπως το γυαλί, το ξύλο, το μέταλλο, η άνευ περιορισμών χρήση του φυσικού φωτός, η προσήλωσή του στη διαφάνεια των κατασκευών και στην ενσωμάτωση των καθαρών γραμμών στον περιβάλλοντα χώρο, η χρήση του υδάτινου στοιχείου και οι συνεχείς προσπάθειες για την ανάπτυξη «πράσινων» κτιρίων είναι στοιχεία εμφανή σ' αυτό το μοναδικό Αθηναϊκό τοπόσημο.
2) Τα άπειρα δρύινα ράφια, οι άνετοι χώροι μελέτης, οι "σκληρές" πολύχρωμες χοντροκομμένες πολυθρόνες (αλλά μαλακές στην αφή και άνετες στο κάθισμα), οι χώροι του αρχείου που θα είναι μη προσβάσιμοι μετά το άνοιγμα της Βιβλιοθήκης.
3) Ο χώρος της κύριας αίθουσας της Λυρικής σκηνής (αίθουσα Σταύρος Νιάρχος), μοντέρνος, λιτός, διακοσμημένος με κοίλες ξύλινες επιφάνειες και φυσικά με κόκκινα βελούδινα καθίσματα και κουρτίνες. Κλασσικός πολυέλαιος ΔΕΝ υπάρχει και στη θέση του βρίσκεται ένα μοντέρνο έργο τέχνης του Ιάπωνα καλλιτέχνη Susumu Shingu - συνεργάτη του Piano. Οθονίτσες ατομικές για υπότιτλους.
Η τεράστια σκηνή που από πίσω και στα πλαϊνά της υπάρχει άπλετος χώρος για σκηνικά παράλληλων παραστάσεων! Αυτό ομολογώ ότι ΔΕΝ το έχω ξαναδεί, όμως ούτε φανταζόμουν την αίσθηση και την οπτική των πρωταγωνιστών. Είναι ΜΑΓΕΙΑ. Φυσικά και αυτή θα είναι ΜΗ προσβάσιμη στο κοινό σε λίγους μήνες (2 φωτό κάτω).
Ο χώρος της εναλλακτικής σκηνής που θα μεταμορφώνεται από τις εκάστοτε ανάγκες. Αίσθηση προκάλεσε η "συρταριέρα" που δημιουργεί πολλά επίπεδα. Οι αίθουσες μπαλέτου και ηχογραφήσεων έχουν τα δικά τους μυστικά...
4) Το στέγαστρο από φεροτσιμέντο, είναι το σπουδαιότερο από αρχιτεκτονικής και στατικής πλευράς στοιχείο του έργου. Μια υπέροχη στέγη - μοναδική στο είδος της παγκόσμια! Εκτός από την θέα που σου κόβει την ανάσα υπάρχει και το πελώριο 100μ Χ 100μ στέγαστρο που παρά το μέγεθός του μοιάζει να αιωρείται, να είναι ελαφρύ. Στις άκρες του είναι μόλις 30 εκατοστά ενώ στο κέντρο του είναι 4, 5 μέτρα. Επενδεδυμένο από πάνω με φωτοβολταϊκά θα καλύπτει ενεργειακά μέρος των αναγκών του κτιρίου. Το στέγαστρο αποτελεί κατασκευαστικό και μηχανικό επίτευγμα, στηρίζεται από 40 μεταλλικούς στύλους και η παρουσία του εκφράζει την δέσμευση του Ιδρύματος και του Renzo Piano σε περιβαλλοντικά καινοτόμα σχέδια και πρακτικές.
5) Ακολουθήστε τα πράσινα μονοπάτια που οδηγούν σε κορυφή ύψους 32 μέτρων, στον "Φάρο". Μπορείτε και να τα κατεβείτε εαν προηγούμένως πάρετε τον ανελκυστήρα που υπάρχει εσωτερικά. Κάτω από το έδαφος, βρίσκεται το κτίριο που στεγάζει τη Βιβλιοθήκη και τη Λυρική Σκηνή, προσδίδοντας στο λόφο χαρακτήρα «πράσινης στέγης» του κτίσματος. Μία από τις μεγαλύτερες στην Ευρώπη, η πράσινη στέγη μειώνει σημαντικά τις απαιτήσεις κλιματισμού των κτιρίων και προσδίδει στο έργο, μαζί με το ενεργειακό στέγαστρο, την περιβαλλοντική του καινοτομία και δέσμευση.
6) Γελάσαμε σα μικρά παιδιά στον "Μουσικό κήπο". Καθώς τα όργανα μουσικής απαιτούν τη συμμετοχή μας, χορέψαμε, ακροβατήσαμε και λικνιστήκαμε προκειμένου να βγει η μελωδία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου