Ίσως να σκέφτεστε πως μια πόλη χωρίς χρήμα, θρησκεία και πολιτικό σύστημα, θα μπορούσε να υπάρξει μόνο στα αρχαία χρόνια.
Όμως, μια τέτοια πόλη υπάρχει σήμερα και λειτουργεί, στα πλαίσια της αναζήτησης μιας εναλλακτικής λύσης προς κάτι καλύτερο για τον άνθρωπο.
Η πόλη, γνωστή ως «Auroville» (Οροβίλ= πόλη της Αυγής), αναγνωρίστηκε ως διεθνής οντότητα λίγο μετά την ίδρυσή της το 1968.
Σχεδιάστηκε το 1968 από τον Γάλλο αρχιτέκτονα Ροζέ Ανζέ, σαν ο ουτοπικός παράδεισος που εμπνεύστηκαν ο Σρι Αρουμπίντο, διάσημος Ινδός ποιητής, φιλόσοφος και επαναστάτης του 20ου αιώνα και η συνεργάτιδα του Μίρα Αλφάσα, Γαλλίδα ζωγράφος και οπαδός του μυστικισμού, που έμεινε γνωστή στην Ινδία με το όνομα «Μητέρα».
Βρίσκεται στη Νότια Ινδία, 150 χιλιόμετρα από τη μεγαλούπολη Τσενάι.
Οι κάτοικοι της «Auroville» προέρχονται από 50 διαφορετικές χώρες και κουλτούρες και δεν λειτουργούν σύμφωνα με πολιτικά μορφώματα, θρησκευτικές οργανώσεις και χρηματο-οικονομικά συστήματα. Τα κτίρια της πόλης εμπνέουν θαυμασμό, αφού όλα είναι κατασκευασμένα σύμφωνα με πειραματικές αρχιτεκτονικές τεχνικές ώστε να λειτουργούν εκμεταλλευόμενα πλήρως τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.
Η Mirra Alfassa, ή όπως είναι γνωστή η «Μητέρα», ίδρυσε την πόλη με την ιδέα του να υπάρχει τουλάχιστον ένα μέρος σε αυτόν τον κόσμο όπου κανένας άνθρωπος να μην μπορεί να ισχυριστεί ότι είναι δικό του.
«Θα πρέπει να υπάρξει ένα μέρος όπου κανένα κράτος να μην μπορεί να αξιώνει πως είναι δικό του. Όπου όλοι οι άνθρωποι θα έχουν μια ειλικρινή φιλοδοξία να ζήσουν ελεύθεροι ως πολίτες του κόσμου, υπακούοντας μόνο μία αρχή: Την υπέρτατη αλήθεια! Ένα μέρος όπου θα επικρατεί ειρήνη, ομόνοια και αρμονία, όπου όλα τα άγρια ένστικτα του ανθρώπου θα χρησιμοποιούνται για να παλέψει τις αιτίες των δεινών και της μιζέριας του, για να ξεπεράσει την αδυναμία και την άγνοιά του και για να θριαμβεύσει απέναντι στους περιορισμούς και τις δυσλειτουργίες του. Ένα μέρος όπου η ανάγκη για πνευματικότητα θα υπερισχύει της ικανοποίησης των επιθυμιών, των παθών και της αναζήτησης για κέρδος.»
Η «Auroville» εργάζεται καθημερινά για να γίνει το φωτεινό παράδειγμα και για άλλες πόλεις που αναζητούν μια πιο αυτόνομη, και ταυτόχρονα βιώσιμη, λύση. Προς το παρόν η πόλη λειτουργεί με ένα αγροτικό σύστημα πολυ-καλλιεργειών. Οπωροφόρα δέντρα, καλλιέργειες καλαμποκιού και οπωρώνες βρίσκονται οργανωμένοι σε 15 αγροκτήματα και σε μια έκταση 160 εκταρίων, για να εξασφαλίσουν τα απαραίτητα τρόφιμα για τον ανεφοδιασμό του πληθυσμού.
Η Auroville είναι αυτάρκης σε γάλα και γαλακτοκομικά προϊόντα, καθώς και φρούτα εποχής.
Η μοναδική αυτή πόλη, προστατεύεται από την UNESCO η οποία ασκεί πιέσεις ώστε το παράδειγμα της «Auroville» να μεταδοθεί σε όλον τον κόσμο, κι έτσι να πάρει η πλειονότητα των ανθρώπων μια γεύση για το πώς μπορεί να είναι η ζωή για τις μελλοντικές γενιές.
Η Οροβίλ είναι ένα πείραμα προς μία κοινωνία της «επόμενης» εποχής.
Ακούγεται φιλόδοξο, ίσως και ματαιόδοξο πάντως οι πολίτες της Οροβίλ πιστεύουν σ’ αυτό. Παράγουν έργο σε ερευνητικό, επιστημονικό και πολιτισμικό επίπεδο, φροντίζουν το περιβάλλον τους και στον ελεύθερο χρόνο τους παρακολουθούν θέατρο και χορό, εξασκούν γιόγκα και διαλογισμό και ζουν όπως όλοι μας, εφόσον το επιθυμούν. Τα ναρκωτικά απαγορεύονται αυστηρά.
Το έψαξα το θέμα... Για να γίνεις κάτοικος στην Οροβίλ, πρέπει να συντηρήσεις τον εαυτό σου για έξι μήνες με ένα χρόνο (Μη φανταστείτε κάποιο μεγάλο ποσόν 35-40 ευρώ τον μήνα είναι αρκετά). Να πληρώνεις το νοίκι σε έναν από τους ξενώνες και μετά – εφόσον επιθυμείς και σε αποδεχτεί η επιτροπή – μπορείς να γίνεις μόνιμος κάτοικος.
Τι λέτε? Μήπως να ετοιμάσουμε βαλίτσες?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου