Ένα νέο «πορτοκαλί» κρασί (orange wine) ήρθε να κλέψει τις εντυπώσεις, παραγόμενο με τη χρήση μιας αρχαίας τεχνικής που προτιμούσαν οι Ρωμαίοι.
Το χρώμα του είναι πραγματικά βαθύ πορτοκαλί.
Τι είναι το πορτοκαλί κρασί (orange wine);
Για να κάνουμε ένα πορτοκαλί κρασί παίρνουμε λευκά σταφύλια, τα πολτοποιούμε και τα βάζουμε σε μεγάλα τσιμεντένια ή κεραμικά αγγεία.
Στη συνέχεια τα αφήνουμε να παλαιώσουν, μαζί με τις φλούδες και τα κουκούτσια. Είναι μια πολύ φυσική διαδικασία ωρίμανσης κρασιού που δεν χρησιμοποιεί καθόλου πρόσθετα, ούτε καν μαγιά. Η γεύση του πορτοκαλί κρασιού είναι διαφορετική από αυτή που έχουν τα συνηθισμένα λευκά, αφού έχουν ελάχιστες φρουτώδεις και λουλουδάτες νότες.
Η τεχνική αυτή έχει ρίζες πίσω στο 8.000 π.Χ. και αποτελούσε τον κύριο τρόπο δημιουργίας κρασιού μέχρι τα μέσα του 20ου αιώνα, όπου οι σύγχρονες μέθοδοι παραγωγής υπερίσχυσαν, με τη φλούδα το σταφυλιού και το χυμό του να χωρίζονται άμεσα.
Γιατί orange wine;
Ο όρος Orange Wine επινοήθηκε από τον Βρετανό εισαγωγέα κρασιού David Harvey στο Raeburn Fine Wine για να περιγράψει ένα μη παρεμβατικό είδος λευκής οινοποίησης. Μπορείτε επίσης να το συναντήσετε με τον όρο «Ramato» που σημαίνει «Πυρόξανθο» στα ιταλικά και τυπικά αναφέρεται σε ένα ιταλικό orange στυλ Pinot Grigio.
Το comeback του πορτοκαλί κρασιού
Το ξεχασμένο αυτό κρασί σήμερα φαίνεται πως κάνει comeback, αφού κάποιοι οινοποιοί ξεκίνησαν να το παράγουν σε μικρές ποσότητες, με κάποια μπουκάλια να φτάνουν σε εστιατόρια και ράφια του σούπερ μάρκετ.
Η αναβίωσή τους ξεκίνησε στα σύνορα Ιταλίας – Σλοβενίας και η τάση αναπτύχθηκε γρήγορα και στις δύο πλευρές. Πατέρας της νέας τάσης θεωρείται ο Ιταλο-Σλοβένος Josko Gravner που ενώ ήταν παραγωγός κάποιων από τα πιο ευκολόπιοτα λευκά κρασιά της Ιταλίας, αποφάσισε να πάψει να ακολουθεί τις σύγχρονες οινοποιητικές τεχνικές, δοκιμάζοντας εκείνες του μακρινού παρελθόντος. Στα μέσα της δεκαετίας του 90 αναζήτησε έμπνευση στην αρχαία οινοποιητική ζώνη της Γεωργίας. Εκεί ανακάλυψε τα qvevri, πήλινα δοχεία στα οποία ζύμωνε το κρασί στην αρχαιότητα, θαμμένο στο έδαφος.
Οι πρώτες κιόλας δοκιμές της αρχέγονης μεθόδου έδωσαν ιδιαίτερου ενδιαφέροντος κρασιά που απόκτησαν φανατικούς φίλους αλλά στον αντίποδα προκάλεσαν και έντονες αντιδράσεις.
Σύμφωνα με τη βρετανίδα ειδικό στο κρασί, Amelia Singer, οι άνθρωποι δείχνουν ενδιαφέρον στο κρασί αυτό για τρείς βασικούς λόγους.
- Γιατί φτιάχνεται με φυσικό τρόπο, με ελάχιστα ή καθόλου πρόσθετα, με κάποια κρασιά να είναι ακόμη και αφιλτράριστα, ακολουθώντας τα πρότυπα των αρχαίων Ρωμαίων και Ελλήνων και διατηρώντας ένα ιστορικό στοιχείο.
- Γιατί αποτελεί μια πραγματική τάση για πιάτα στυλ τάπας και πιατέλες, που σημαίνει ότι μπορούν να το συνοδέψουν με πολλές διαφορετικές γεύσεις.
- Τέλος γιατί οι άνθρωποι φαίνεται πως γίνονται πιο περιπετειώδεις, ειδικά όσοι ανήκουν στις νεότερες γενιές. Δεν αποθαρρύνονται από την όψη του κρασιού και αναζητούν να δοκιμάσουν κάτι καινούργιο.
Στην Ελλάδα οι χαρακτηριστικότερες εκδοχές πορτοκαλί κρασιών είναι αυτή του Ροδίτη του Κτήματος Τάτση, του ΜΕΤΑ της Πιερείας Ερατεινής και του Orange του Ανατολικού Αμπελώνα, ενώ νέες πειραματικές οινοποιήσεις βρίσκονται σε εξέλιξη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου