Απίθανα ψέματα που επικράτησαν!

Λένε συχνά ότι αν πλασάρεις μια σειρά από αριθμούς σε έναν ισχυρισμό, τότε η ανθρωπότητα είναι έτοιμη να τον πιστέψει, και μάλλον ισχύει.

Είναι τέτοια η δύναμη και η πειθώ των ποσοστών που σπάνια αναρωτιέται κανείς για την πηγή της έρευνας ή την αξιοπιστία της.

Κι ενώ κανένας δεν φαίνεται να νοιάζεται για απόψεις, όλοι ασχολούνται με γεγονότα που αποκτούν επιστημονικοφανή μανδύα λόγω της απλής ύπαρξης των αριθμών. Ιδού λοιπόν μερικά καταπληκτικά ψέματα!

Η μελλοντική εξαφάνιση των ξανθών

Απλά οι άνθρωποι με φυσικά ξανθά μαλλιά θα εξαφανιστούν μέσα στα επόμενα 200 χρόνια! Σύμφωνα με έρευνα γερμανών επιστημόνων που δημοσιεύτηκε το 2002 στο BBC, οι ξανθοί «είναι είδος υπό εξαφάνιση και θα έχουν εκλείψει οριστικά μέχρι το 2202». Πολλοί μάλιστα μπήκαν στον χορό της είδησης, φτάνοντας μάλιστα να ισχυριστούν ότι ο τελευταίος φυσικός ξανθός θα γεννηθεί στη Φινλανδία κατά το έτος 2202.

Το πράγμα ήταν φυσικά ολότελα ανήκουστο, αναγκάζοντας τελικά τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας να παρέμβει: «Απαντώντας στα πρόσφατα δημοσιεύματα του Τύπου … ο ΠΟΥ θέλει να ξεκαθαρίσει ότι δεν έκανε ποτέ έρευνα για το θέμα. Ούτε, απ’ όσο είναι σε θέση να γνωρίζει, εξέδωσε ποτέ ο ΠΟΥ ανακοινωθέν που προβλέπει την εξαφάνιση των φυσικών ξανθών μέχρι το 2202 … Δεν έχουμε καμία άποψη για τη μελλοντική ύπαρξη των ξανθών»!

Μπορεί η στατιστική να δημιουργήσει τον «πιο περιζήτητο πίνακα ζωγραφικής όλων των εποχών»;

Το 1994, αμερικανική δημοσκοπική εταιρία, συγκέντρωσε στατιστικές, προσπαθώντας να ξεδιαλύνει τις ζωγραφικές αρετές που προτιμούν οι Αμερικανοί στην τέχνη: το 66% προτιμούσε, για παράδειγμα, τις «απαλές καμπύλες» από τις «αιχμηρές γωνίες», στα τοπία το 33% πρόκρινε φθινοπωρινά θέματα παρά χειμωνιάτικες απεικονίσεις. Το 88% ήθελε την τέχνη να ασχολείται με τοπία παρά με θέματα δωματίου.

Με βάση τα δεδομένα, δύο αμερικανοί ζωγράφοι ρωσικής καταγωγής, οι Βιτάλι Κομάρ και Άλεξ Μελαμίντ, αποφάσισαν να δημιουργήσουν τόσο τον πιο περιζήτητο όσο και τον λιγότερο δημοφιλή πίνακα για μια σειρά από δέκα λαούς, μεταξύ των οποίων η Αμερική, η Ρωσία, η Κίνα, η Ιταλία κ.λπ. Κι όλα αυτά παρά τη ρητή σύγχυση που επικρατούσε στα δημοσκοπικά αποτελέσματα. Γιατί, για παράδειγμα, το μπλε χρώμα ήταν ο μεγάλος νικητής τόσο στην κατηγορία «αγαπημένο χρώμα» όσο και στο «δεύτερο αγαπημένο χρώμα» (με 44% και 19%, αντιστοίχως), κάτι που δημιουργούσε πρόβλημα στο πόσο μπλε να βάλουν στον ιδανικό πίνακα οι καλλιτέχνες!

Οι Κομάρ και Μελαμίντ δεν έτυχαν ποτέ παγκόσμιας αναγνώρισης, κι έτσι είναι σίγουρο ότι δεν έφτιαξαν τον καλύτερο πίνακα όλων των εποχών…

Οι γυναίκες θα τρέχουν γρηγορότερα από τους άντρες μέχρι το 2156

Ακόμα και στα πιο έγκριτα έντυπα καραδοκεί ο κίνδυνος της παραπλανητικής στατιστικής. Το 2004 το περιοδικό «Nature» (αντλούσε στοιχεία από ολυμπιακά δεδομένα από την πρώτη στιγμή της σύγχρονης αναβίωσής τους), δημοσίευσε ένα άρθρο με τίτλο «Θα ξεπεράσουν οι γυναίκες τους άντρες στο τρέξιμο μέχρι το 2156;». Οι αναλυτές του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης κατέληξαν ότι οι χρόνοι που σημειώνουν οι γυναίκες στους Ολυμπιακούς μειώνουν συνεχώς την απόσταση που τους χωρίζει από τους αντρικούς.

Στους Ολυμπιακούς του 2156 μάλιστα οι γυναίκες θα σημειώσουν καλύτερες επιδόσεις από τους άντρες, αν και το στατιστικό λάθος μπορεί να καθυστερήσει το γεγονός κατά… 724 χρόνια! Οι φυσιολόγοι που εξέτασαν τα δεδομένα μίλησαν από την πρώτη στιγμή για υπολογιστικά λάθη κάνοντας λόγο για «ψεγάδια σε θεμελιώδη επίπεδο».

Ο μέσος άντρας έχει πλαγιάσει με 7 γυναίκες

Από το 1999-2002, το Εθνικό Κέντρο Στατιστικών Υγείας των ΗΠΑ συγκέντρωσε δεδομένα για την ερωτική συμπεριφορά του αμερικανικού πληθυσμού. Σύμφωνα με τα εξαγόμενα της έρευνας, ο τυπικός Αμερικανός έχει εφτά ερωτικούς συντρόφους στη ζωή του, την ώρα που η μέση Αμερικανή έχει ερωτικές σχέσεις με τέσσερις άντρες. Σχεδόν αμέσως, όλοι μίλησαν για άλλη μια έρευνα με παραπλανητικά δεδομένα, αν και εδώ ο λόγος είναι προφανής: τα κατάφωρα ψεύδη των ερωτώμενων!

Γενικότερα μιλώντας, ο άντρας τείνει να αυξάνει το σεξουαλικό παρελθόν του, την ίδια ώρα που η γυναίκα προσπαθεί να διατηρήσει χαμηλό προφίλ ερωτικών παρτενέρ, κάτι που περνάει φυσικά στις απαντήσεις για τη σεξουαλική συμπεριφορά, ρυθμίζοντας αναλόγως τον αριθμό των συντρόφων. 

Αντίστοιχες έρευνες για τη σεξουαλική συμπεριφορά συνήθιζαν να περιλαμβάνουν ανιχνευτή ψεύδους, μιας και οι ερευνητές γνώριζαν τον υπέρογκο βαθμό ψεύδους σε τέτοια θέματα. Αντιμέτωποι μάλιστα με το ενδεχόμενο να πιαστούν από το μηχάνημα, άντρες και γυναίκες διέθεταν πια παραπλήσιο αριθμό ερωτικών συντρόφων!

Η ύπαρξη του Τριγώνου των Βερμούδων*

Το μυστήριο με τα πλοία και τα αεροπλάνα που εξαφανίζονται μαγικά όταν περάσουν από την τριγωνική αυτή περιοχή του Ατλαντικού Ωκεανού μόνο συστάσεις δεν χρειάζεται, καθώς εκεί καραδοκούν όλες οι απόκοσμες και μεταφυσικές δυνάμεις που επιβουλεύονται την ευημερία της ανθρωπότητας. 
Αν πιστέψουμε τα συνωμοσιολογικά σενάρια, η υπερφυσική δράση του Τριγώνου των Βερμούδων έχει καταπιεί 11 αεροπλάνα σε μια περίοδο 22 ετών! 

Σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύτηκε το 2013 (και πρωτοπαρουσιάστηκε στο BBC), το Τρίγωνο των Βερμούδων δεν περιλήφθηκε καν στις 10 ζώνες με τα περισσότερα αεροπορικά και ναυτικά ατυχήματα και εξαφανίσεις. Αεροπλάνα και καράβια καταστρέφονται παντού στον κόσμο.

*Πού βρίσκεται το Τρίγωνο των Βερμούδων και πότε ξεκίνησαν οι μύθοι που το συνοδεύουν? 

Το περίφημο τρίγωνο βρίσκεται ανάμεσα στις Βερμούδες, το Μαϊάμι της Φλόριντα και το Σαν Χουάν του Πουέρτο Ρίκο, καλύπτοντας μια τεράστια θαλάσσια περιοχή 500.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων.

Η κακή φήμη του φαίνεται πως ξεκίνησε από τον Χριστόφορο Κολόμβο, ο οποίος στις 8 Οκτωβρίου του 1492 έγραψε στο ημερολόγιό του ότι συμβαίνουν διάφορα περίεργα στην περιοχή, ιδίως με τις πυξίδες. Ομως χρειάστηκε να περάσοουν περίπου 100 χρόνια για να βγει κάποιος δημόσια να αναφερθεί στο μυστήριο της περιοχής. Ο Εντουαρντ Βαν Γουίνκλ Τζόουνς σε άρθρο του στο Associated Press (1950) έγραψε για διάφορα περιστατικά μυστηριωδών εξαφανίσεων πλοίων και αεροπλάνων στο Τρίγωνο των Βερμούδων. Ο Τζόουνς αναφέρθηκε σε περίπου 135 ανθρώπους, που χάθηκαν στα νερά της περιοχής χωρίς να αφήσουν πίσω τους ούτε ένα ίχνος.

Η αρχή έγινε κι ο μύθος άρχισε σταδιακά να γιγαντώνεται. Οσο για τον όρο «Τρίγωνο των Βερμούδων» μάλλον ανήκει στο περιοδικό Argosy Magazine, το οποίο χαρακτήρισε το 1964 την περιοχή ως «The Deadly Bermuda Triangle».