Σήμερα σας έχω ένα "πικάντικο" θέμα... Θα παρατηρήσουμε κάποιους πίνακες διασημων ζωγράφων που δεν είναι σίγουρο οτι έχουν πέσει στην αντίληψή σας και συνήθως δεν απεικονίζονται στα λευκώματα της ιστορίας της τέχνης.
Τα κλασικά έργα τέχνης λοιπόν, δεν απεικονίζουν μόνο ρομαντικές παρθένες, βόλτες στην εξοχή και σκηνές κυνηγιού.
Η ιστορία της τέχνης μπορεί να γίνει πολύ "βρώμικη" κάποιες φορές. Καλλιτέχνες όπως ο Edouard Manet και Katsushika Hokusai έφερναν το σεξ στους καμβάδες τους απροκάλυπτα, απροειδοποίητα και με τον πιο εκλεπτυσμένο τρόπο
Francisco de Goya, «The Nude Maja»
Αυτός ο πίνακας του 1800 θα μείνει στην ιστορία ως «το πρώτο εντελώς βλάσφημο, πραγματικού μεγέθους, γυναικείο γυμνό στη δυτική τέχνη» -πιστεύεται πως είναι τουλάχιστον μία από τις πρώτες ακριβείς απεικονίσεις της γυναικείας ηβικής τρίχας. Την περίοδο που δημιουργήθηκε, η Καθολική Εκκλησία είχε απαγορεύσει την προβολή καλλιτεχνικών γυμνών, με αποτέλεσμα η γυμνή γυναίκα του Goya και η πιο μετριοπαθής ομόλογός της, η «Clothed Maja» («Η Ντυμένη Μάχα»), δεν παρουσιάστηκαν ποτέ δημοσίως, καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής του καλλιτέχνη.
Katsushika Hokusai, «The Dream of the Fisherman's Wife»
Η γκραβούρα -τέλειο παράδειγμα της ιαπωνικής τέχνης Shunga- απεικονίζει τη γυναίκα ενός ψαρά να παραδίδεται στην απόλαυση που της προσφέρει ένας μάλλον ιδιαίτερος παρτενέρ. Ένα χταπόδι. Αν αναγνωρίζεται το όνομα του καλλιτέχνη, είναι γιατί πρόκειται για τον ίδιο άνθρωπο πίσω από τη δημιουργία του «The Great Wave off Kanagawa», του πλέον διάσημου κλασικού έργου ιαπωνικής τέχνης.
Hieronymus Bosch, «The Garden of Earthly Delights»
Οι περισσότεροι μπορεί να συνδέουν τον «Κήπο των Επίγειων Απολαύσεων» με τα τρομακτικά, απόκοσμα πλάσματα που υπάρχουν σε αυτόν, αλλά για προσέξτε τον καλύτερα... Χρονολογείται μεταξύ 1490 και 1510 και βλέπουμε γυμνούς άντρες και γυναίκες να εμπλέκονται σε ερωτικές περιπτύξεις μεταξύ τους -αλλά και με άλογα, πουλιά, γοργόνες, φυτά, ό,τι θέλετε.
Paul Cezanne, «Seven Bathers»
Ο Cezanne είναι γνωστός για διάφορα έργα του που απεικονίζουν γυμνούς λουόμενους, πολλοί εκ των οποίων είναι γυναίκες. Στο «Seven Bathers», ωστόσο, απεικονίζει τις φιγούρες γυμνών αντρών -παρότι κάποιοι από αυτούς αποδίδονται με ανδρόγυνο στυλ. Σίγουρα αυτή η σκηνή με τα πανέμορφα ζωγραφισμένα αντρικά σώματα, δεν είναι η πλέον ερωτική από άποψη θεματολογίας. Οι τρόποι όμως με τους οποίους ο καλλιτέχνης έπαιζε με την κλασική αναπαράσταση του σώματος και η σχέση ανάμεσα στο βλέμμα του θεατή και τη γύμνια, δημιουργούν μια οριακά ερωτική αισθητική.
Titian, «Venus of Urbino»
Ο Mark Twain χαρακτήρισε κάποτε την Αφροδίτη του Τιτσιάνο ως «την πιο αποκρουστική, την πιο χυδαία, την πιο αισχρή εικόνα που έχει δει ο κόσμος».
Με την ατάραχη γύμνια της και το ισχυρό της βλέμμα προς τα μάτια του θεατή, η γυμνή γυναίκα σε αυτό το έργο τέχνης του 1538 είναι αναμφισβήτητα από τις πλέον ερωτικές της ιστορίας.
Gustav Klimt, «Frau bei der Selbstbefriedigung»
Ο Klimt, μας έδωσε υπέρ-διάσημα έργα όπως «Το Φιλί» και το πορτρέτο της Adele Bloch-Bauer I. Ενώ αυτές οι εικόνες -για να μην αναφέρουμε τις δεκάδες γυμνές φιγούρες που κατοικούν σε άλλους πίνακές του- αποπνέουν αισθησιασμό, δεν υπάρχει τίποτα πιο ερωτικό στη δουλειά του από το «Frau bei der Selbstbefriedigung» ή, πιο απλά, «Αυνανισμό».
Peter Paul Rubens, «Leda and the Swan» (αντίγραφο του έργου του Michelangelo
Για το κοινό των αρχών του 17ου αιώνα, ήταν, πιθανόν, περισσότερο αποδεκτό μια γυναίκα να συμμετέχει σε σεξουαλικές περιπτύξεις με ένα πουλί παρά με ένα πραγματικό ανθρώπινο ον. Και έτσι, εγένετο «Η Λήδα και ο Κύκνος», βασισμένο στον ελληνικό μύθο κατά τον οποίο ο Δίας παίρνει τη μορφή ενός κύκνου και «αποπλανεί» την Λήδα. Καλλιτέχνες όπως ο Cesare da Sesto και ο Paul Cezanne επέλεξαν επίσης την «ακάθαρτη» αυτή ιστορία ως πηγή έμπνευσης για τα έργα τους.
Τα κλασικά έργα τέχνης λοιπόν, δεν απεικονίζουν μόνο ρομαντικές παρθένες, βόλτες στην εξοχή και σκηνές κυνηγιού.
Η ιστορία της τέχνης μπορεί να γίνει πολύ "βρώμικη" κάποιες φορές. Καλλιτέχνες όπως ο Edouard Manet και Katsushika Hokusai έφερναν το σεξ στους καμβάδες τους απροκάλυπτα, απροειδοποίητα και με τον πιο εκλεπτυσμένο τρόπο
Francisco de Goya, «The Nude Maja»
Αυτός ο πίνακας του 1800 θα μείνει στην ιστορία ως «το πρώτο εντελώς βλάσφημο, πραγματικού μεγέθους, γυναικείο γυμνό στη δυτική τέχνη» -πιστεύεται πως είναι τουλάχιστον μία από τις πρώτες ακριβείς απεικονίσεις της γυναικείας ηβικής τρίχας. Την περίοδο που δημιουργήθηκε, η Καθολική Εκκλησία είχε απαγορεύσει την προβολή καλλιτεχνικών γυμνών, με αποτέλεσμα η γυμνή γυναίκα του Goya και η πιο μετριοπαθής ομόλογός της, η «Clothed Maja» («Η Ντυμένη Μάχα»), δεν παρουσιάστηκαν ποτέ δημοσίως, καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής του καλλιτέχνη.
Katsushika Hokusai, «The Dream of the Fisherman's Wife»
Η γκραβούρα -τέλειο παράδειγμα της ιαπωνικής τέχνης Shunga- απεικονίζει τη γυναίκα ενός ψαρά να παραδίδεται στην απόλαυση που της προσφέρει ένας μάλλον ιδιαίτερος παρτενέρ. Ένα χταπόδι. Αν αναγνωρίζεται το όνομα του καλλιτέχνη, είναι γιατί πρόκειται για τον ίδιο άνθρωπο πίσω από τη δημιουργία του «The Great Wave off Kanagawa», του πλέον διάσημου κλασικού έργου ιαπωνικής τέχνης.
Hieronymus Bosch, «The Garden of Earthly Delights»
Οι περισσότεροι μπορεί να συνδέουν τον «Κήπο των Επίγειων Απολαύσεων» με τα τρομακτικά, απόκοσμα πλάσματα που υπάρχουν σε αυτόν, αλλά για προσέξτε τον καλύτερα... Χρονολογείται μεταξύ 1490 και 1510 και βλέπουμε γυμνούς άντρες και γυναίκες να εμπλέκονται σε ερωτικές περιπτύξεις μεταξύ τους -αλλά και με άλογα, πουλιά, γοργόνες, φυτά, ό,τι θέλετε.
Paul Cezanne, «Seven Bathers»
Ο Cezanne είναι γνωστός για διάφορα έργα του που απεικονίζουν γυμνούς λουόμενους, πολλοί εκ των οποίων είναι γυναίκες. Στο «Seven Bathers», ωστόσο, απεικονίζει τις φιγούρες γυμνών αντρών -παρότι κάποιοι από αυτούς αποδίδονται με ανδρόγυνο στυλ. Σίγουρα αυτή η σκηνή με τα πανέμορφα ζωγραφισμένα αντρικά σώματα, δεν είναι η πλέον ερωτική από άποψη θεματολογίας. Οι τρόποι όμως με τους οποίους ο καλλιτέχνης έπαιζε με την κλασική αναπαράσταση του σώματος και η σχέση ανάμεσα στο βλέμμα του θεατή και τη γύμνια, δημιουργούν μια οριακά ερωτική αισθητική.
Titian, «Venus of Urbino»
Ο Mark Twain χαρακτήρισε κάποτε την Αφροδίτη του Τιτσιάνο ως «την πιο αποκρουστική, την πιο χυδαία, την πιο αισχρή εικόνα που έχει δει ο κόσμος».
Με την ατάραχη γύμνια της και το ισχυρό της βλέμμα προς τα μάτια του θεατή, η γυμνή γυναίκα σε αυτό το έργο τέχνης του 1538 είναι αναμφισβήτητα από τις πλέον ερωτικές της ιστορίας.
Gustav Klimt, «Frau bei der Selbstbefriedigung»
Ο Klimt, μας έδωσε υπέρ-διάσημα έργα όπως «Το Φιλί» και το πορτρέτο της Adele Bloch-Bauer I. Ενώ αυτές οι εικόνες -για να μην αναφέρουμε τις δεκάδες γυμνές φιγούρες που κατοικούν σε άλλους πίνακές του- αποπνέουν αισθησιασμό, δεν υπάρχει τίποτα πιο ερωτικό στη δουλειά του από το «Frau bei der Selbstbefriedigung» ή, πιο απλά, «Αυνανισμό».
Peter Paul Rubens, «Leda and the Swan» (αντίγραφο του έργου του Michelangelo
Για το κοινό των αρχών του 17ου αιώνα, ήταν, πιθανόν, περισσότερο αποδεκτό μια γυναίκα να συμμετέχει σε σεξουαλικές περιπτύξεις με ένα πουλί παρά με ένα πραγματικό ανθρώπινο ον. Και έτσι, εγένετο «Η Λήδα και ο Κύκνος», βασισμένο στον ελληνικό μύθο κατά τον οποίο ο Δίας παίρνει τη μορφή ενός κύκνου και «αποπλανεί» την Λήδα. Καλλιτέχνες όπως ο Cesare da Sesto και ο Paul Cezanne επέλεξαν επίσης την «ακάθαρτη» αυτή ιστορία ως πηγή έμπνευσης για τα έργα τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου