Το κορίτσι της φωτογραφίας ζει στη Συρία.
Στη Συρία του εμφυλίου, του αίματος, του πολέμου.
Όταν είδε μπροστά της έναν φωτογράφο να σηκώνει τη φωτογραφική του μηχανή
για να την φωτογραφίσει, νόμιζε πως η κάμερα ήταν όπλο...
Και σήκωσε τα χεράκια της.
Ήθελε να δείξει πως παραδίνεται.
Ήθελε να ζήσει.
Ο πόλεμος την ανάγκασε να μάθει αυτό: μπροστά στα όπλα, σηκώνουμε τα χέρια, παραδινόμαστε χωρίς να προβάλουμε αντίσταση.
Ντροπή. Μόνο αυτή μας αξίζει.
Σε εκείνη, αξίζει μόνο θαυμασμός και ενα μέλλον ειρηνικό
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου