Η μαγεία του ΤΙΠΟΤΑ

Ονειρεύτηκα μια ήσυχη λίμνη με κρυστάλλινα νερά στη μέση ενός πυκνού δάσους.
Στην ήρεμη επιφάνειά της αντανακλούσαν τα γύρω φυτά και τα δέντρα, ο γαλανός ουρανός και το φως του ήλιου. Στον πυθμένα της έβλεπες καθαρά τα βότσαλα και τα μικρά κοχύλια.
Πέταξα μια πέτρα και παρακολούθυσα τους κύκλους της μικρής δύνης που δημιούργησα... Όμως, σηκώθηκε άμμος και λάσπη και μου βρόμησε τα κρυστάλλινα νερά.
Έβαλα το χέρι μου στη λίμνη προσπαθώντας να την καθαρίσω και να την επαναφέρω.
Το μόνο που κατάφερα ήταν να την λερώνω ακόμα περισσότερο.
Έτσι, τραβήχτηκα και περίμενα, κάνοντας ΤΙΠΟΤΑ. Σιγά σιγά η λίμνη ξαναέγινε κρυστάλλινη και λαμπερή και τίποτα δεν την τάραζε.
Το τίποτα, είναι η αρχή των πάντων...
Από το ΤΙΠΟΤΑ ξεκινάνε όλα.

Συνεχώς στη ζωή μας βάζουμε ΘΕΛΩ, βάζουμε ΣΤΟΧΟΥΣ και πιεζόμαστε και αγχωνόμαστε να τους πετύχουμε.
Βιαζόμαστε να γίνουν όλα γρήγορα και ανώδυνα...
και βουλιάζουμε και αρρωσταίνουμε και πιεζόμαστε.

Μείνε λίγο πίσω και περίμενε, παρατήρησε και ζήσε την κάθε μέρα.
Και περίμενε...
Μικρά θαύματα συμβαίνουν κάθε λίγο στη ζωή σου, αρκεί να τα βλέπεις και να τα αναζητάς.
Κάθε πρωί ζήτα ένα μικρό θαύμα να σου συμβεί και περίμενε... Θα έρθει!