Τα κουλουράκια της Doris

2 αυγά - 2 συνταγές: η μια μόνο με τους κρόκους και η άλλη μόνο με τ' ασπράδια. Τα μπισκότα αυτά δεν τα έχετε ξαναδοκιμάσει. Είναι πολύ εύγευστα και εύκολα στην παρασκευή τους. Το αρνητικό τους είναι ότι τρώγονται γρήγορα. Η φωτογραφία τραβήχτηκε τα Χριστούγεννα και γι αυτό το λόγο περιέχει και μπισκότα - αστέρια.
Λεπτομέρεια: Όταν λέμε ψήσιμο στον φούρνο εννοείται πάντα σε προθερμασμένο φούρνο.

Μπισκοτάκια (με κρόκους αυγού)       

Ζύμη:

250 γρ. αλεύρι

80 γρ. ζάχαρη

2 κρόκοι αυγού

Λίγο αλάτι και λίγο μπέικιν πάουντερ

Ξύσμα πορτοκαλιού

1 κουτάλι του φαγητού χυμό πορτοκαλιού

130 γρ. βούτυρο

Γλάσο:

150 γρ. ζάχαρη άχνη

2-3 κουταλιές του φαγητού χυμό από πορτοκάλι

1) Χύνουμε το αλεύρι στο τραπέζι και το πασπαλίζουμε με το αλάτι και το μπέικιν πάουντερ. Στη μέση κάνουμε μια λακκούβα για να ανακατώσουμε εκεί τους κρόκους με το χυμό, τη ζάχαρη και το ξύσμα. Κόβουμε το κρύο βούτυρο σε μικρά λεπτά κομμάτια και τα τοποθετούμε στο αλεύρι γύρω από τη λακκούβα. Ξεκινώντας από τη μέση πλάθουμε όλα τα υλικά, ώσπου να γίνουν μια ομοιογενής ζύμη, την οποία στρώνουμε με τον πλάστη, που έχουμε αλευρώσει όπως και το τραπέζι για να μην κολλήσει η ζύμη. Με φορμάκια ή ποτήρια κόβουμε διάφορα σχέδια και τα βάζουμε σε σειρές στη λαμαρίνα στην οποία  έχουμε στρώσει  αντικολλητικό χαρτί. Μπορείτε να κάνετε τη ζύμη ρολό και να κόψετε σε λεπτές φέτες με μαχαίρι για να σας βγουν στρογγυλά τα μπισκότα. Ψήσιμο στο φούρνο στους 200 βαθμούς για 8-10 λεπτά, μέχρι να ροδίσουν ελαφρά.

2)  Ετοιμάζουμε το παχύρρευστο γλάσο και το στρώνουμε με πινέλο στα μπισκοτάκια.

Μπισκοτάκια με φουντούκια (με ασπράδια αυγού)

Υλικά:

140 γρ. ζάχαρη + 250 γρ. φουντούκια τριμμένα

2 ασπράδια αυγού 

1 βανιλίνη

1 πρέζα αλάτι

μερικά ολόκληρα φουντούκια

Με το μίξερ χτυπάμε τα ασπράδια προσθέτοντας πρώτα το αλάτι και μετά σιγά-σιγά τη ζάχαρη και τη βανιλίνη, ώσπου να δημιουργηθεί μια σφιχτή μαρέγκα. Την αναμειγνύουμε με τα τριμμένα φουντούκια.

Με δύο κουταλάκια του γλυκού σχηματίζουμε λοφίσκους μεγέθους καρυδιού στη λαμαρίνα στην οποία  έχουμε στρώσει  αντικολλητικό χαρτί. Στη μέση κάθε μπισκότου βάζουμε από ένα φουντούκι.

Προσοχή: Ψήσιμο στους 150 βαθμούς για 30-40 λεπτά.

John Wick (2014) - Κριτκή ταινίας

Υπόθεση: Ο ομορφούλης Κιάνου Ριβς είναι ο John Wick, ένας πρώην εκτελεστής - μύθος και θρύλος για τον υπόκοσμο της Νέας Υόρκης, που αποφασίζει να πάρει εκδίκηση μετά από μία επίθεση που δέχεται στο σπίτι του. Κατά τη διάρκεια της επίθεσης, σκοτώνεται το αγαπημένο του σκυλάκι και τότε ξεκινάει μία επιχείρηση τιμωρίας εναντίον των υπεύθυνων.

Γνώμη μου: Η ταινία είναι ταινία δράσης όπου αν δεν είστε ηλικιακά μεταξύ 12 και 14 χρονών έφηβος δε θα ευχαριστηθείτε. Ο Κιάνου Ριβς καταφέρνει να σκοτώσει μόνος του όλους όσους παίζουν στην ταινία! Όταν λέω όλους το εννοώ. Την είδα λόγω του Κυάνου Ριβς, χωρίς να έχω διαβάσει περί τίνος πρόκειται. Ας πρόσεχα. Ένα έχω να προσθέσω: η ταινία είναι το σκηνοθετικό ντεμπούτο του πεπειραμένου κασκαντέρ Τσαντ Σταέλσκι. Για την ιστορία να σας πω ότι έχει ντουμπλάρει πολλές φορές τον Κυάνου Ριβς ακόμα και στο Matrix. Δείτε το trailer, γλυτώστε 8 ευρώ και τη διάθεσή σας.

Η τέχνη στους δρόμους της Αθήνας!

Η ζωγραφική του δρόμου βρίσκεται παντού... 
Σε ερημικά σοκάκια, σε εγκαταλελειμμένα κτίρια, σε τοίχους πολυκατοικιών, 
σε κατεβασμένα ρολά καταστημάτων, ακόμη και σε κάδους απορριμμάτων. 
Οι πολύχρωμες εικόνες γεμάτες ζωντάνια τραβούν τα βλέμματα των περαστικών, δίνοντας χρώμα στις γκρίζες γωνίες των πόλεων και ένα τόνο αισιοδοξίας στην μουντή καθημερινότητά μας.
Οι καλλιτέχνες αφουγκράζονται τις τάσεις και τις απόψεις της εποχής και δημιουργούν τις δικές τους παραστάσεις και εικόνες. Το γκράφιτι αρχικά χρησιμοποιούταν από πολιτικούς ακτιβιστές για να δημοσιοποιήσουν τις δηλώσεις τους και από συμμορίες του δρόμου με σκοπό την διαχώριση των περιοχών τους. Η περίοδος 1971-1974 στις γειτονιές της Νέας Υόρκης και του Μπρονξ τα γκράφιτι είναι ιδιαίτερα δημοφιλή και σιγά σιγά η πρωτοποριακή αυτή τέχνη εξαπλώνεται και σε άλλα μέρη του πλανήτη.
Ιδού κάποιοι από τους πραγματικούς καλλιτέχνες (και όχι βανδάλους) 
που στολίζουν τοίχους και κτίρια της Αθήνας.

Sonke

Tα παραμυθένια πλάσματα του Αλέκου Σκουταριώτη, βρίσκονται σε πάρα πολλά σημεία του κέντρου και η ασπρόμαυρη τεχνική του σε συνδυασμό με τις κόκκινες λεπτομέρειες που συχνά χρησιμοποιεί, δημιουργούν ένα πολύ ιδιαίτερο αποτέλεσμα. Ρομαντικά σχέδια από τον άνθρωπο που ξεκίνησε να ομορφαίνει το άστυ εξαιτίας μιας ερωτικής απογοήτευσης. Αυτό το θλιμμένο δίχρωμο κορίτσι του με τα πλούσια καμπυλωτά μαλλιά βρίσκεται στο μικρό πάρκινγκ απέναντι από την είσοδο του Λαίς.

Woozy

To ” Colorful tsounami” επιβεβαιώνει το όνομα του με τα άπειρα χρώματα που έχει χρησιμοποιήσει ο Βαγγέλης Χούρσογλου σε αυτή την τοιχογραφία διαστάσεων 20 x 12m. Παρότι το συγκεκριμένο του έργο μπορεί να μην ξεπερνάει σε φήμη το επίσης δικό του ”Colorful warrior”, που βρίσκεται στο σταθμό μοναστηράκι, έχει ως ατού το ότι βρίσκεται στον τοίχο μιας πολυκατοικίας τον οποίο μπορούν να χαζέψουν οι μαθητές του 64ο δημοτικού σχολείου Αθηνών από το προαύλιο τους.

ΑΣΚΤ

Εμπνευσμένο από το έργο του Albrecht Dürer αποτελείται από τα επιβλητικά ενωμένα χέρια που προσεύχονται πάνω από τα σταθμευμένα αμάξια στην οδό Πειραιώς 20, δίπλα από το ξενοδοχείο Vienna. Φιλοτεχνήθηκε από τον Παύλο Τσάκωνα στο πλαίσιο της συνεργασίας του ΥΠΕΚΑ και της ΑΣΚΤ για το πρόγραμμα «Τέχνη και Δημόσιος χώρος, Ζωγραφική επί τυφλών όψεων κτιρίων της Αθήνας», χρειάστηκε 25 μέρες για να ολοκληρωθεί το καλοκαίρι του 2011 και από τότε καθηλώνει όσους υψώνουν το βλέμμα ανεβαίνοντας προς την πλατεία Ομονοίας

WD (Wild Drawing)

To ψευδώνυμο του, καταγόμενου από το εξωτικό Μπαλί, street artιist επιβεβαιώνεται σε αυτό το installation ιδανικά τοποθετημένο στην οδό Τζαβέλλα. O Wild Drawing μας παρουσιάζει τον  ιδιόμορφο κουκουλοφόρο με μια μολότοφ ανά χείρας να μας καλωσορίζει στην πόλη όπου η μάχη αστυνομίας και διαδηλωτών έχει γράψει τη δική της ιστορία στους δρόμους του κέντρου, πόσο μάλλον στον συγκεκριμένο που διασταυρώνεται με την Θεμιστοκλέους και την Μεσολογγίου.

Vasmou

Στον ίδιο τοίχο, συντροφιά στον κουκουλοφόρο κάνει μια ανάλαφρη φιγούρα του Αλέξανδρου Βασμουλάκη, η οποία  έχει δεχτεί αρκετούς βανδαλισμούς, αφού δεν έχει γλιτώσει από spray που έφθειραν  διάφορα σημεία της. Ωστόσο δύσκολα μπορεί να αφαιρέσει κανείς την ονειροπόλα διάθεση από αυτό το σχετικά μικρό έργο για τα δεδομένα του  καλλιτέχνη, πουι συνηθίζει να σχεδιάζει τεράστιες επιφάνειες των τοίχων της Αθήνας.

Ino

Ένα mural στην οδό Πειραιώς η οποία έχει να δείξει πολλά όσον αφορά το street art της πόλης, ιδίως από το Τεχνόπολις και κάτω. Ένας ακόμη απόφοιτος της σχολής καλών τεχνών είναι αυτός που σχεδίασε το ”Access control”, με αισθητική που τραβά την προσοχή όσων κοντοστέκονται ή όσων περιμένουν λεωφορείο στην ακριβώς απέναντι στάση κάτω από το φωταέριο και χαζεύουν το ζωγραφισμένο μάτι που απειλείται – ίσως – από το απροσδιόριστο μηχάνημα που το πλησιάζει.

SΤMTS

To  μωρό που μας βγάζει τη γλώσσα, έχει ξεπεράσει τα ελληνικά σύνορα έχοντας βρεθεί στις σελίδες της Guardian και των Νew Υοrk Times. Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά έργα του Stamatis που αγαπά να γεμίζει την πόλη με παιδικές φάτσες γιατί, όπως λέει, αποπνέουν κάτι αθώο, ανέμελο και μαγικό. Αν και το πολιτικό σύνθημα που έχει προστεθεί από πάνω του ίσως και να απορροφά κάτι από αυτή την ανεμελιά, ωστόσο αποδίδει στο σύνολο ένα ρεαλιστικό urban στοιχείο.

ΜΒ

Το εντυπωσιακό έργο του Βασίλη Μαργκοσιάν με τίτλο ”Δεν λέω, καλά περνάω”, βρίσκεται επί της Μ. Αλεξάνδρου και Μυκηνών γωνία. Ολοκληρώθηκε λίγο πριν φύγει το 2013 και προφανώς ο τίτλος εμπεριέχει μια δόση ειρωνείας που μπορεί κανείς να την διακρίνει ακόμη και με μια γρήγορη ματιά, εστιάζοντας απλά στον εγκλωβισμένο άνθρωπο, του οποίου εξέχει μόνο  το κεφάλι μέσα από το κλουβί στο οποίο είναι κλεισμένος.

HOPE

O εικαστικός τοποθέτησε το συγκεκριμένο του έργο στην οδό του αγοραίου έρωτα, στην Ιάσωνος του Μεταξουργείου. Με μότο του το ”κατέστρεψε τα πάντα, για να δημιουργήσεις κάτι καινούργιο”,  ο δικηγόρος που έκανε στροφή στην τέχνη, χρησιμοποιεί αλλοιωμένες φιγούρες της αρχαιότητας, ενώ το graffiti ακριβώς από κάτω, γραμμένο προφανώς από κάποιον φίλαθλο του ΟΦΗ, επιβεβαιώνει την άποψή του πως η street art είναι  τόσο δημόσια όσο και διαδραστική.

MORA

Στα Εξάρχεια, στον πεζόδρομο της οδού Μεθώνης συναντάς αυτό την ασπρόμαυρη γυναικεία φιγούρα που μοιάζει σαν βγαλμένη από κάποιο ιαπωνικό manga. Αυτή η πρώτη εντύπωση όμως θα αλλάξει αν την τραβήξεις φωτογραφία και την επεξεργαστείς στο Photoshop ως negative, αφού θα πάρει τα χρώματα που κανονικά θα είχε. Η δημιουργός με αυτή την τεχνική καταφέρνει να μην μας δώσει το έκθεμα της στο πιάτο και μας κάνει να θαυμάσουμε την ιδέα της, που αν και έχει εμφανιστεί σε πόλεις του εξωτερικού, στην Ελλάδα δεν έχει διαδοθεί ακόμα. Η ΜORA  λοιπόν, μας έπιασε στον ύπνο.

Ida (2014) - Το Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας

Η ασπρόμαυρη Ida του 57χρονου Πάβελ Παβλικόφσκι  («Το Τελευταίο Καταφύγιο» και «Το Καλοκαίρι του Έρωτά μου») κέρδισε επάξια το Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας. Η ιστορία διαδραματίζεται στην Πολωνία στις αρχές του '60 σε μια εποχή που επηρεάστηκε από τις μεγάλες ιστορικές εξελίξεις σε όλη την Ευρώπη. Με νωπές ακόμα τις μνήμες από τον Β' Παγκόσμιο πόλεμο ακροβατεί ανάμεσα στον καθολικισμό και τον κομμουνισμό. Και φυσικά υπάρχει και το Εβραϊκό στοιχείο στο σενάριο - αναμενόμενο λόγω ιστορίας της χώρας.

Στυλιζαρισμένο όσο και συγκινητικό, λιτό μα και εικαστικά συναρπαστικό οδοιπορικό στις απωθημένες αλήθειες, τις ενοχές και τις ψευδαισθήσεις μιας ολόκληρης εποχής. Ένα ταξίδι ενηλικίωσης μεταφορικά και κυριολεκτικά για την Ida και μια διαδρομή λύτρωσης για την Wanda.

Η ταινία χαρακτηρίζεται από ζεύγη αντιφάσεων: άσπρο-μαύρο στη φωτογραφία, σιωπή - μουσική από live συγκρότημα, πόλη-εξοχή, αγνότητα της Ida - σκληρότητα της Wanda, όλα σωστά δεμένα και σκηνοθετημένα να υποστηρίζουν το όχι τόσο απλό σενάριο. Η ταινία έχει αργούς ρυθμούς, χωρίς οπτικά εφέ ενώ η αριστοτεχνική ασπρόμαυρη φωτογραφία  αποπνέει μια αίσθηση μοντέρνου στυλιζαρίσματος και ταυτόχρονα ταινίας εποχής. Βαθιά ρεαλιστική, εξισορροπεί την απλότητα με την ειρωνεία, με ανατροπές που δεν περιμένεις ενώ σου αφήνει την  αίσθηση του απρόσμενου μέχρι το τέλος.
Όλοι οι ηθοποιοί ερμηνεύουν εξαιρετικά τους ρόλους τους όμως θέλω να σταθώ στην ασυνήθιστη υποκριτική της πρωτοεμφανιζόμενης  Agata Trzebuchowska ως Ida. Η αυστηρή πορσελάνινη όψη και η φυσική ομορφιά της με το χαμένο αλλά συνάμα αποφασιστικό βλέμμα έως την χροιά της φωνής της με εντυπωσίασαν. Η εικόνα της έρχεται συχνά στο νου μου.
Εξίσου αξιόλογη είναι η επιβλητική παρουσία της Agata Kulesza στον ρόλο της δικαστίνας θείας (δικαστής σε δίκες πολιτικών εκκαθαρίσεων κατά τη δεκαετία του ’50). Παίζει μια γυναίκα που έχει ζήσει πολλά, έχει χάσει πολλά και προσπαθεί να επιβιώσει μέσα από τις επίπονες μνήμες του παρελθόντος με όποιον τρόπο μπορεί.
Αν δείτε την ταινία, προσέξτε τον αγρότη, την κουτοπονηριά του, τον τρόπο που κρύβεται και κρύβει και στο τέλος αποκαλύπτει και αποκαλύπτεται.

Υπόθεση:  Το 1962 στην Πολωνία η Ida (Agata Trzebuchowska) μια δεκαοχτάχρονη κοπέλα που έχει μεγαλώσει σε ένα μοναστήρι, ετοιμάζεται να ορκιστεί για να γίνει μοναχή. Πριν ολοκληρώσει όμως την ορκωμοσία, πηγαίνει, ύστερα από παρότρυνση των μοναχών, να βρει την θεία της Wanda (Agata Kulesza) την μοναδική της πια οικογένεια. Μια γυναίκα , με την οποία γνωρίζεται όμως τώρα για πρώτη φορά. Μαζί οι δυο γυναίκες θα αρχίσουν ένα κυνήγι για τα μυστικά του παρελθόντος, που αφορούν την οικογένεια τους, στα δύσκολα χρόνια του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου.

Cake (2014) - Κριτική ταινίας

Κοινωνικό δράμα με την Τζένιφερ Άνιστον. Μία Άνιστον όπως δεν την έχουμε ξαναδεί. Συνηθισμένοι να την βλέπουμε τόσα χρόνια σε ρόλους ελαφροκωμικούς, κάνει τη μεγάλη διαφορά ερμηνεύοντας την Κλερ. Η ταινία είναι μέτρια και αποκτάει ενδιαφέρον λόγω της καλής - όχι όμως επιπέδου Όσκαρ - ερμηνείας της Άνιστον. Στην Αμερική έγινε μεγάλη συζήτηση γύρω από τη μη υποψηφιότητά της για Όσκαρ.

Υπόθεση: Η Κλερ είναι μια γυναίκα αντικοινωνική και αντιπαθητική. Σημαδεμένη σωματικά και ψυχολογικά είναι εθισμένη στα παυσίπονα. Ο χρόνος απλά κυλά. Η μόνη δραστηριότητα που κάνει είναι να συμμετέχει σε μια ομάδα υποστήριξης ατόμων με χρόνιους πόνους.  Η Κλερ ξαναβρίσκει νόημα στη ζωή της όταν ερευνά την αυτοκτονία μιας γυναίκας από την ομάδα υποστήριξης. Καθώς συνδέεται με καινούριους ανθρώπους αρχίζει να ξετυλίγεται το προσωπικό της δράμα - δε θα σας το αποκαλύψω. Στο τέλος έρχεται η λύτρωση επειδή αφήνει τον εαυτό της να ξεσπάσει και να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα.

Τα "Όσκαρ" της φωτογραφίας

Open: Arts & Culture - Artistic Gymnastics Tournament in Poland. Girls that participated were aged 8-12Picture: © Adrian Jaszczak/2015 Sony World Photography Awards 

Τα βραβεία φωτογραφίας της Sony παρομοιάζονται με τα βραβεία Όσκαρ. Δόθηκε η λίστα με τις 36 καλύτερες φωτογραφίες ενώ η ανακοίνωση των νικητών για όλες τις κατηγορίες θα γίνει στην τελετή της Sony World Photography Awards στο Λονδίνο στις 23 Απριλίου 2015.
Στον διαγωνισμό μπορούν να συμμετέχουν όλοι όσοι μπορούν να πατήσουν ένα κουμπί και να τραβήξουν μια φωτογραφία. Οι φωτογραφίες έχουν ποικιλία θεμάτων και ο κάθε φωτογράφος σχολιάζει τη φωτογραφία του. Καταγράφηκε ρεκόρ συμμετοχών το 2014: υποβλήθηκαν 173.444 φωτογραφίες από 171 χώρες!
Αν θέλετε να τις δείτε όλες ανατρέξτε στο: http://www.telegraph.co.uk/news/11425679/In-pictures-The-2015-Sony-World-Photography-Awards-finalists.html

Professional: Conceptual - Futurisitc archeology #3Picture: © Daesung Lee/2015 Sony World Photography Awards

Design για μικρά μπαλκόνια

Βρήκα αυτό το ενδιαφέρον pop art 
πολυ-τραπεζάκι-ράφι για βεράντα, 
και θέλω να το μοιραστώ μαζί σας.
Μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως χώρος εργασίας, φαγητού, διαβάσματος κτλ, και είναι κατασκευασμένο από 100% ανακυκλώσιμα υλικά.

 










Ο Βερολινέζος σχεδιαστής Michael Hilgers δημιούργησε αυτό το εξαιρετικά λειτουργικό "balKonzept",  που στηρίζεται στα κάγκελα ενός μπαλκονιού και λύνει τα χέρια των κατοίκων των σύγχρονων μεγαλουπόλεων. Διαθέτει επιπλέον ενσωματωμένα δοχεία για φυτά!  

Δεν κυκλοφορεί ακόμα στην Ελλάδα (τουλάχιστον έψαξα και δεν το βρήκα), αλλά έχει γίνει πολύ της μόδας στην Ευρώπη!

Weekend στο Ναύπλιο!

H πιο γοητευτική πόλη της Πελοποννήσου κι ένας από τους αγαπημένους προορισμούς για weekend όλες τις εποχές του χρόνου. Στην κουκλίστικη παλιά πόλη του Ναυπλίου, με τη διατηρητέα αρχιτεκτονική φυσιογνωμία και τα δύο ενετικά κάστρα, την Ακροναυπλία και το Παλαμήδι, είναι διάχυτη η αύρα και η λάμψη της πρώτης πρωτεύουσας του ελληνικού κράτους. 

Η πόλη από ψηλά. 
Μπορεί να αποτελεί κλισέ για το Ναύπλιο, αλλά μια ανάβαση στο Παλαμήδι πάντα αξίζει τον κόπο. Είτε πάτε με το αυτοκίνητο είτε τολμήσετε να ανεβείτε τα 999 σκαλοπάτια, (τα βρήκαμε κλειστά αυτή τη φορά) η θέα της πόλης από ψηλά θα σας αποζημιώσει. Η βενετσιάνικη οχυρωματική αρχιτεκτονική του φρουρίου είναι από τις καλύτερα διατηρημένες στην Ελλάδα.
Από την Ακροναυπλία η θέα στην πόλη είναι και πάλι εντυπωσιακή, ενώ αν ακολουθήσετε τον πεζόδρομο της Αρβανιτιάς που αγκαλιάζει το βράχο της Ακροναυπλίας, θα κάνετε μια ειδυλλιακή βόλτα με τη θάλασσα κάτω από τα πόδια σας. (Δεν ξέρω πόσες φορές περπατήσαμε σε αυτόν τον δρόμο...)

Σε αναπαλαιωμένα αρχοντικά, διάσπαρτα μέσα στην παλιά πόλη του Ναυπλίου, θα βρείτε όμορφους ξενώνες & ξενοδοχεία σε ό,τι τιμές αντέχει η τσέπη σας.

Ο κεντρικός πεζόδρομος της Βασιλέως Κωνσταντίνου θα γίνει σημείο αναφοράς σε κάθε περιήγησή σας στην παλιά πόλη, καθώς τη διασχίζει σχεδόν ολόκληρη και καταλήγει στη λιθόστρωτη πλατεία Συντάγματος, που θυμίζει έντονα ιταλική piazza. Εδώ βρίσκεται το Αρχαιολογικό Μουσείο, το Βουλευτικόν που στέγασε το πρώτο κοινοβούλιο του ελεύθερου ελληνικού κράτους και το Παλιό Τζαμί (που πλέον έχει γίνει θέατρο-δυστυχώς αφημένο στην εγκατάλειψη). 
Τα σοκάκια γύρω από αυτόν το δρόμο προσφέρονται για να… χαθείς: είναι γεμάτα τουρκικές κρήνες και χαμάμ, ιστορικές εκκλησίες. 
Τα δυο καταπράσινα πάρκα, του Κολοκοτρώνη και του ΟΣΕ, στην είσοδο της πόλης, προσφέρονται για  περιπάτους.

Πήγαμε σε αρκετά μαγαζιά, αλλά θα σας γράψω μόνο για αυτά που με τον ένα 
ή τον άλλο τρόπο μας κίνησαν το ενδιαφέρον.

Εναλλακτικός καφές. Το Circulo Cooperativa (Β. Κωνσταντίνου 6 και Κοκκίνου 17) δεν είναι ένα απλό καφέ. Προτείνει μια διαφορετική νοοτροπία: επιλέξτε ένα από τα πολλά βιβλία που θα βρείτε στη βιβλιοθήκη, χαλαρώστε και δοκιμάστε γλυκά, σνακ και καφέδες που στην πλειονότητά τους προέρχονται από μικρούς παραγωγούς και από μέλη εναλλακτικού εμπορίου. Η διακόσμησή του είναι καταπληκτική. Σε στυλ 60’s, φοιτητικό, ανέμελο και bohem

Eστιατόριο Κακαναράκης 1986 (Βασ. Ολγας 18) αποτελεί εγγύηση για καλό φαγητό. Στη μοντέρνα αίθουσα με τους άνετους καναπέδες και τον έξυπνο φωτισμό δοκιμάστε το φημισμένο μπιφτέκι, την παέλια με σαφράν ή κάποια από τα λαχταριστά σπαγγέτι.

Η στάση στο Antica Gelateria di Roma (Φαρμακόπουλων 3 και Κομνηνού) ήταν για μένα πάντα απαραίτητη όταν βρισκόμουν στο Ναύπλιο. Οι Ιταλοί ιδιοκτήτες ετοιμάζουν κάθε μέρα φρέσκο παγωτό σε διάφορες γεύσεις, το οποίο μπορείτε να πάρετε σε χωνάκι, κύπελλο. Όμως, οι γεύσεις δεν είναι πιά αυτές που θυμόμουν και επιπλέον το παγωτό είναι υπερτιμημένο.

Εκλεκτοπωλείον (Σιδηράς Μεραρχίας 27). Ένα καλόγουστο μαγαζί, γεμάτο ξεχωριστά προιόντα. Ενα µαγαζί, καθόλου σαν τα γνωστά «παραδοσιακά», είτε ως µορφή είτε ως περιεχόµενο. Οι ιδιοκτήτες του γνωρίζουν τα προϊόντα τους ένα προς ένα, ξέρουν τις ιδιότητες των βοτάνων που πωλούν και σε τι χρησιµεύουν, ξέρουν από τι γάλα φτιάχνεται το καθένα από τα τυριά τους.  
Θα βρείτε τα ζυµαρικά ola bio, φλωµάρια από τη Λήµνο, αλεύρι από δίκοκκο στάρι, αλεύρι Μύλοι Πανταζή και Μύλοι Κρήτης, τραχανά της περιοχής, ζυµαρικά του «Πετρόµυλου», κουλούρια Αστυπάλαιας, έναν εξαιρετικό πάγκο µε µυρωδικά και βότανα, µέλι από την Εύβοια, τα αλλαντικά του Μιράν και του Τσιανάβα σε µια µεγάλη βιτρίνα. ∆ίπλα η βιτρίνα των τυριών: νιώτικο κεφαλοτύρι, ξύγαλο Σητείας, τυροκοµικά Ελατος από το Αργος, γραβιέρα Κρήτης του Γασπαράκη κ.ά. Ακόµη, αξιώτικες πατάτες και φακές Φαρσάλων, γίγαντες καστοριανοί του Παναγιωτίδη, µανιτάρια ∆ίρφυς και ένα σωρό άλλα ποιοτικά προϊόντα.

Μελίρρυτον (Σοφρώνη 15,). Πάστες με σοκολάτα Valrhona (2,5 ευρώ το τεμάχιο), παγωτό με άπαχο γάλα, αλλά και σιροπιαστά, σοκολατάκια και τα κλασικά ταρτάκια, κοκάκια και εκλεράκια, σε έναν πολύ ωραίο χώρο της Παλιάς Πόλης. Η διακόσμηση καταπληκτική. (Πέσαμε βέβαια και στην γιορτή του Αγ. Βαλεντίνου, που προσφέρεται για διακοσμητικά events)

Μεσάλι (Μπουμπουλίνας 43). Νεο-φούρνος στον παραλιακό δρόμο. 
Φρέσκο ψωμί, καταπληκτικά σάντουιτς και καφέ. Bρισκόμασταν εκεί κάθε πρωί!

Και άφησα για το τέλος το κατάστημα που με ξετρέλανε.

ΜOUMOU (Σωφρόνη 7) Ρούχα και αξεσουάρ παιδικά, βαφτιστικά, νυφικά. 

Η αισθητική των ρούχων είναι εντυπωσιακή. Είναι φανερό πως η δημιουργός εμπνέεται από τη φύση, με την αναρχία και την αρμονία της μαζί. Πέρα όμως από τη φύση, η Άννα Παταπή εμπνέεται ακόμη από την αγάπη της μαμάς για το μωρό της αλλά και από την ανάγκη που έχουν όλες οι μαμάδες το παιδί τους να είναι το ωραιότερο, να είναι μοναδικό.

Τα ρούχα είναι προσεγμένα όχι μόνο ως γραμμή αλλά και ως ποιότητα. 

Μεταξωτά chiffon φορέματα ελαφρύτερα κι απ’τον αέρα, χειροποίητες πλεκτές λεπτομέρειες, χυτά αλλά και κρουστά σαν από χαρτί κοστούμια με vintage στοιχεία. Όσο για τα νυφικά που είδαμε... απλά ΤΕΛΕΙΑ.

Πόσο κοστίζει ένα 3ήμερο στο Ναύπλιο?

Από 350 ευρώ τα δύο άτομα για τρεις μέρες. Υπολογίστε βενζίνη για 300 χλμ. (από και προς Αθήνα), διόδια, 2 διανυκτερεύσεις στην πιο προσιτή επιλογή διαμονής και 4 γεύματα.

Χορέψτε με τα παιδιά σας!

Είναι γνωστός ο χορός και οι θεραπευτικές του ιδιότητες.
Πραγματικά δοκιμάστε το. Δεν χρειάζεται να ασχολείστε με τον χορό η να είσαστε επαγγελματίες. Απλά διαλέξετε μία μουσική που σας αρέσει και αρχίζετε να κινεί τε το σώμα σας. Σίγουρα αν έχετε κέφι μπορείτε να εμπνευστεί τε και από επαγγελματίες.
Να βρείτε    βίντεο και να δείτε ανθρώπους που χορεύουν με τα παιδιά τους.
Δεν έχει σημασία η ηλικία του παιδιού.
Ακόμα και τα πολύ μικρά ακολουθούν! Τολμήστε το και δεν πρέπει να είναι οργανωμένο.
Μπορεί να είναι την ώρα που ξυπνάτε ,  μετά το μεσημεριανό φαγητό η πριν τον βραδινό ύπνο.
Ξεκινήστε από πολύ μικρή ηλικία. Κρατήστε αγκαλιά τα παιδιά σας και χορέψετε παντού.
Όταν κάνετε τις δουλειές του σπιτιού, όταν πηγαίνετε για καφέ με μία φίλη, όταν μαγειρεύετε. Και βέβαια πηγαίνετε έξω με φίλους και με τα παιδιά και χορέψετε όλοι μαζί. Μοιραστείτε την χαρά της κίνησης με αυτούς που αγαπάτε.
Είναι απελευθερωτικό, δημιουργικό και βοηθά στην αυτοπεποίθηση και την αυτοεκτίμηση των μικρών μας φίλων.

Το Grey βλάπτει την υγεία και την τσέπη μας

Φυσικά αναφέρομαι στη σειρά βιβλίων, που έγινε και ταινία, "Οι 50 Αποχρώσεις του Γκρι". Αυτό το ντελίριο που έχει πιάσει όλο τον κόσμο από το 2011 όπου πρωτοεκδόθηκε το βιβλίο έχει κάνει την νοικοκυρά - συγγραφέα δισεκατομμυριούχο. Τα βιβλία, όπως άλλωστε και η ταινία είναι απογοητευτικά ανόητα. Προσοχή όμως γιατί μπορεί να βλάψουμε την υγεία μας όπως άλλωστε και την τσέπη μας καθώς το εμπόριο τρίβει τα χέρια του και πουλάει ποικιλία προϊόντων που άμεσα ή έμμεσα αναφέρονται στο "Γκρι".

Το 2011 το πρώτο βιβλίο «Πενήντα Αποχρώσεις του Γκρι» κυκλοφόρησε και πολυσυζητήθηκε για τον τρόπο που παρουσίαζε και αποτύπωνε όχι μόνο την ερωτική πράξη αλλά και την ερωτική διαστροφή, γιατί τα όρια μεταξύ των δύο καταστάσεων δεν είναι πάντα αποσαφηνισμένα. Δεν ήταν λίγες οι γυναίκες εκείνες, που επαναπροσέγγισαν με διαφορετικό τρόπο τη σεξουαλικότητά τους, κάτι το οποίο μετέδωσαν και στο σύντροφό τους.
Χαρακτηριστικό είναι πως στη Βρετανία, έχει σημειωθεί άνοδος των ατυχημάτων που συνδέονται με το σεξ. Συγκεκριμένα παρατηρείται διπλασιασμός αυτών σε σχέση με το 2007. Στα ατυχήματα αυτά συμπεριλαμβάνονται προβλήματα με ερωτικά βοηθήματα, αλλά και πρόκληση σωματικού πόνου.
Πριν από τρία χρόνια, ο αριθμός των περιπτώσεων άγγιζε τις 2.500. Να σημειωθεί πως δεν πρόκειται τόσο για σοβαρά προβλήματα ή επιπλοκές, αφού μόλις το 25% χρειάζεται νοσηλεία σε νοσοκομείο, ενώ το 75% παίρνει εξιτήριο αμέσως. Παρόλα αυτά, οι ειδικοί συνιστούν να μην το παίρνουμε αψήφιστα καθώς έχουν καταγραφεί και περιπτώσεις θανάτου μετά από ερωτικό ατύχημα.
 
Στη χώρα του marketing και του άκρατου καταναλωτισμού, την Αμερική, οι έμποροι τρίβουν τα χέρια τους καθώς επωφελούνται κι αυτοί από τα προϊόντα που σχετίζονται με το Fifty Shades Of Grey. Ιδού τα παραδείγματα:
Το Walmart, η μεγαλύτερη αλυσίδα σούπερ μάρκετ στον κόσμο, πουλάει ένα καλάθι στην τιμή των 70 $, με όνομα «Fifty Shades of Grey: Gourmet Gift Basket» το οποίο περιέχει, μεταξύ άλλων, χειροπέδες, ένα κουτί δεμένο με σχοινί, ένα αφρόλουτρο και κεριά.

Η γνωστή εταιρία O.P.I  κυκλοφόρησε μια σειρά βερνικιών νυχιών με όνομα Fifty Shades of Grey, με αποχρώσεις που έχουν ονόματα όπως My Silk Tie, Embrace the Gray, Shine for Me, Dark Side of the Mood, Romantically Involved και Cement the Deal.

                                                      Η δεύτερη μεγαλύτερη αλυσίδα σούπερ μάρκετ στις ΗΠΑ, η Target, έχει δύο εκδοχές: μία για τους «καθώς πρέπει», που περιλαμβάνει το αφρόλουτρο Fifty Shades of Grey Sensual Sweet Sensation Bath Oil, και μία για τους τολμηρούς που λέγεται «Fifty Shades of Grey Yours and Mine Adult Vibrating Love Ring». Ένα δαχτυλίδι για άντρες που… δεν φοριέται στο δάχτυλο.





Για το τέλος σας άφησα το επίσημο προϊόν, αφού έχει την ευλογία της συγγραφέως. Κρασιά από την Καλιφόρνια: λευκό με το όνομα White Silk προς 17,99$ το μπουκάλι και κόκκινο με το όνομα  Red Satin στην ίδια τιμή. Υπάρχει και η συσκευασία δώρου με 45,99$.



         

Πηγή:www.reporter.gr